علائم و درمان آرتروز زانو و جلوگیری از آن

آرتروز زانو

آرتروز یا استئوآرتریت، بیماری مفصلی است که باعث تحلیل رفتن بالشتک موجود بین استخوان ها (یعنی غضروف) می شود. به همین علت به این بیماری، بیماری دژنراتیو مفصل نیز گفته می شود. استئوآرتریت می تواند هر مفصلی را در بدن گرفتار نماید و شایعترین نوع آرتریت (التهاب مفصل) می باشد.

علائم پیشرفت آرتروز زانو

 

سن:

با بالا رفتن سن آرتروز هم بیشتر می شود. می توان گفت ساییدگی مفصلی جزئی طبیعی از روند پیری است که در همه انسان ها با افزایش سن ایجاد می شود ولی سن شروع آن در انسان های مختلف متفاوت است.

 

ژنتیک :

در بعضی انسان ها به طور ژنتیکی و خانوادگی استعداد بروز آرتروز بیشتر است.

چاقی :

 ساییدگی مفاصل ران و زانو در افراد چاق بیشتر و زودتر ایجاد می شود و این به علت نیروهای زیادی است که در افراد چاق به علت نیروی وزن به مفصل وارد شده و موجب تخریب زودرس آن می شود.

 

جنس :

آرتروز در زنان بیشتردیده می شود.

آسیب قبلی به مفصل :

 عفونت های قبلی در مفصل، شکستگی هایی که قبلا در مفصل ایجاد شده است، آسیب های لیگامانی که بر اثر حوادث قبل در مفصل به وجود آمده و مفصل را ناپایدار کرده اند و یا تغییر شکل استخوان های اطراف مفصل می توانند موجب تشدید بروز آرتروز شوند.

شغل :

فعالیت های بدنی شدید به علت شغل خاص و یا انجام ورزش خاص می تواند ضربات بیش از حد تحمل مفصل برای ترمیم به آن وارد کرده و موجب بروز آرتروز یا ساییدگی مفصل شوند.

دلایل پیشرفت آرتروز زانو

 

کنترل آرتروز زانو

 

- تغییر روش زندگی یا Lifestyle

 

نشانه های آرتروز زانو

- کم کردن سطح فعالیت های بدنی
- استفاده کمتر از پله و زمین های شیب دار در آرتروز زانو و مفصل ران
- استفاده از توالت های صندلی دار در آرتروز زانو و مفصل ران
- خوابیدن در بستر کمی سفت در آرتروز ستون مهره
- بلند نکردن اجسام سنگین
- یاد گرفتن طرز صحیح بلند کردن اجسام از روی زمین

جلوگیری از آرتروز زانو

ورزش :

انجام نرمش های کششی و تقویتی می تواند تا حد زیادی قابلیت انعطاف مفاصل را حفظ کرده و آنها را قوی نگه دارد تا بتوان از عهده انجام فعالیت های روزمره برآمد. شنا و پیاده روی از نرمش های خوب هستند. آرتروز هر مفصل نرمش های مخصوص به خود دارد که با یاد گرفتن آنها می توان تا حدود زیادی درد را کاهش داد.

- کاهش وزن:

اگر چاق هستید کم کردن وزن می تواند تا حد زیادی درد ناشی از آرتروز را کم کند. حتی چند کیلو کاهش وزن هم تاثیرات مهمی در کم کردن علائم بیماری دارد. اگر وزن متعادل دارید باز هم کم کردن وزن می تواند در کاهش علائم بیماری به شما کمک کند.

 

- وسایل کمکی:

استفاده از وسایلی مانند بریس های زانو، کفی های مخصوص کفش و زیاد چسب زدن به کشکک برای کنترل حرکات آن می تواند در کاهش دردهای زانو به علت آرتروز موثر باشد.

- عصا :

به دست گرفتن عصا در دست مقابل اندام دچار آرتروز یا ساییدگی مفصل می تواند تا حدی درد ناشی از بیماری در مفصل ران و زانو را کم کند. 

- گرما:

گرم نگه داشتن مفصل مبتلا به آرتروز می تواند تا حدی درد ناشی از آن را کاهش دهد. این گرما می تواند با استفاده از لباس های کلفت تر به دست آید و یا با استفاده از وسایل کمکی مانند کیسه آب گرم یا حوله برقی بتوان مفصل مبتلا را گرم کرد.

- دارو:

دارو می تواند درد و التهاب ناشی از آرتروز را کاهش دهد. برای استفاده از داروهای مورد نظر در ساییدگی مفصل به پزشک مراجعه کنید.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

منبع: تبییان-بیتوته

 

درمان آرتروز زانو

آرتروز زانو از عوامل شایع ایجاد درد در افراد بالاتر از چهل سال است.آرتروزمفصل زانو، شایعترین بیماری تخریبی ازمیان مفاصل بدن می‌باشد.میزان ابتلا در خانم‌ها نسبت به آقایان بیشتر است.

آرتروز یک بیماری تخریبی در مفصل است که ازآن به بیماری مفصلی پیشرونده یاد می‌شود.از این بیماری به نام‌های استئوآرتریت و استئوآرتروز نیز یاد می کنند.تخریب پیشرونده مفصل در جامعه ما به نام آرتروز  معروف است.با توجه به اینکه بیماری با افزایش سن پیشرفت می‌کند به آرتریت پیری نیز معروف است.علاوه برسن، علل ژنتیکی، نوع شغل و حرفه، چاقی، عوامل هورمونی و نژاد نیز می‌تواند در بروزاین بیماری دخیل باشند.

درمان آرتروز زانو با توجه به مشکل بیمار می تواند درارتباط با موارد زیر باشد:

1-درمان دارویی طبق نظر پزشک متخصص مربوطه

2-کاهش وزن درصورت وجود چاقی

3-کنترل فعالیت‌های روزمره(پرهیزازچهار زانو نشستن، پرهیزاز دو زانو نشستن، کاهش شیب پله‌های منزل، بالا و پایین رفتن از پله‌ها به صورت یک پله-یک پله که مستلزم صبر و حوصله می‌باشد، پرهیزاز وضعیت‌های ثابت که زانو در یک حالت به مدت طولانی قرار می‌گیرد و درنهایت عدم انجام حرکات جهشی-چرخشی و تند)

4-تقویت عضلات اطراف مفصل زانو.با تقویت عضلات میزان فشار روی مفاصل کاهش می‌یابد که نوع تمرین و شدت آن ازطریق فیزیوتراپیست تنظیم می‌شود.

5-تحرک مفصل به صورت کنترل شده.با توجه به اینکه غضروف فاقد عروق خونی است، حرکات طبیعی نقش بسزایی در تغذیه غضروف دارد.

6-حرکات و فعالیت‌هایی که باعث تشدید درد می‌شوند حتماً ترک شود.

7-تنظیم یک برنامه درمانی برای بیمار توسط فیزیوتراپیست به خصوص در مواردی که بیماری شدت یافته و احتمال زمین گیر شدن وجود دارد.بهتر است در موارد شدید بیماری تنظیم برنامه درمانی در ارتباط با محیط فرد صورت گیرد، مسائلی ازقبیل استفاده از تخت، تنظیم ارتفاع تخت با توجه به قد فرد و به ویژه آموزش استفاده از وسایل کمکی همانند عصا و واکر.مثلا تنظیم ارتفاع واکر با توجه به قد فرد در بسیاری از موارد، راه رفتن بیمار را تسهیل می‌کند.

8-استفاده از زانوبند و وسایل کمکی طبق نظر متخصص مربوطه یا مشاوره با  فیزیوتراپیست

9-آب درمانی(هیدروتراپی)

10-برنامه تمرینات هوازی

11-درمان با عمل جراحی.زمانیکه درد و مشکلات مفصل خیلی شدید است، عمل جراحی طبق نظر پزشک متخصص جراحی ارتوپد ضرورت می‌یابد.

 منبع: ویکی‌پدیا

آرتروز زانو

آرتروز زانو (KNEE OSTEOARTHRITIS) از عوامل شایع ایجاد درد در افراد بالاتر از چهل سال است. آرتروز مفصل زانو، شایعترین بیماری تخریبی از میان مفاصل بدن می‌ باشد. میزان ابتلا در خانم‌ها نسبت به آقایان بیشتر است.

آرتروز یک بیماری تخریبی در مفصل است که از آن به بیماری مفصلی پیشرونده یاد می‌شود. از این بیماری به نام‌های استئوآرتریت و استئوآرتروز نیز یاد می کنند. تخریب پیشرونده مفصل در جامعه ما به نام آرتروز معروف است. با توجه به اینکه بیماری با افزایش سن پیشرفت می‌کند به آرتریت پیری نیز معروف است. علاوه برسن، علل ژنتیکی و مزاجی، نوع شغل و حرفه، چاقی، عوامل هورمونی و نژاد نیز می‌ تواند در بروز این بیماری دخیل باشند.

 

مهمترین نشانه آرتروز زانو

مهمترین مشخصه آرتروز، تخریب تدریجی غضروف مفصلی است. قسمت دو انتهای هر استخوان، از غضروف که بافتی است انعطاف پذیر ساخته شده‌است. با شروع بیماری آرتروز زانو، غضروف انتهای تحتانی استخوان فمور (ران) و غضروف قسمت فوقانی استخوان درشت‌نی به تدریج دچار تغییرات تخریبی(دژنراتیو) می‌گردد. به همین ترتیب درگیری و آسیب غضروف کشکک به آرتروز این ناحیه منجر می‌شود. بنابراین آرتروز مفصل زانو در دو ناحیه تیبیوفمورال (مفصلی که بین استخوان ران و ساق ایجاد می‌شود) و مفصل کشککی- رانی می‌تواند ایجاد شود.

علت اصلی تخریب غضروف در بیماری آرتروز، عدم وجود عروق خونی جهت تغذیه این ناحیه می‌باشد و از طرفی غضروف مفصلی فاقد عصب است و به هنگام آسیب دردی حس نمی‌ شود که همین مسئله زمینه تخریب بیشتر را فراهم می ‌کند. البته تغذیه غضروف از طریق غشاء سینوویوم و حرکات مفصل انجام می‌شود.

 

عوامل زمینه ساز از نظر طب کلاسیک

عواملی که روند آرتروز زانو را تسهیل می کنند عبارتند از:

1- ضربه

2- پارگی عناصر مفصل زانو (مثلا منیسک ها، رباط ‌ها و کپسول مفصلی)

3- بیماری کندرومالاسی کشکک (نرم شدن غضروف زیر کشکک) و موارد در رفتگی مکرر آن

4- شکستگی‌ های درون مفصلی و در رفتگی ‌ها

5- وجود بیماری‌های مفصلی (همانند آرتریت روماتوئید یا بیماری عفونی در مفصل و...)

6- تغییر شکل ‌ها (دفورمیتی ها)ی مفصل زانو که عبارتنداز:

پای ضربدری ، پای پرانتزی ، خم شدن مفصل زانو

حرکت بیش از اندازه مفصل به سمت عقب یا عقب زدگی زانو(هیپراکستنشن زانو)

7- عدم کنترل فعالیت‌های روزمره که منجر به استرس بیش از اندازه به ناحیه زانو می‌گردد(مواردی چون چهار زانو نشستن، دو زانو نشستن، توالت طولانی مدت غیر فرنگی و بالا و پایین رفتن از پله‌ها به دفعات متوالی به خصوص پله‌هایی که شیب تند دارند)

8- شغل و حرفه‌ای که باعث فشار بیش ازحد به زانو می‌شود به ویژه افرادی که در طول فعالیت ‌های کاری سخت، هیچگونه استراحتی به مفاصل جهت ترمیم و احیای مجدد نمی‌دهند.

9- چاقی

10- عوامل ژنتیکی

11- بیماری استئوکندریت دیسکان

12- کیست منیسک

13- منیسک دیسکی شکل

14- بی ثباتی زانو به علت شلی رباط ها

مهمترین مشخصه آرتروز، تخریب تدریجی غضروف مفصلی است. قسمت دو انتهای هر استخوان، از غضروف که بافتی است انعطاف پذیر ساخته شده‌است. با شروع بیماری آرتروز زانو، غضروف انتهای تحتانی استخوان فمور(ران) و غضروف قسمت فوقانی استخوان درشت‌نی به تدریج دچار تغییرات تخریبی(دژنراتیو) می‌گردد. به همین ترتیب درگیری و آسیب غضروف کشکک به آرتروز این ناحیه منجر می‌شود.

علایم و نشانه‌ها

علایم و نشانه‌ های آرتروز زانو ممکن است در ارتباط با موارد زیر باشد:

- درد که با پیشرفت بیماری ایجاد می ‌شود

- تغییر وضعیت عناصر مفصلی همانند التهاب تاندون‌ها و بورس‌ها، ضخیم شدن غشاء سینوویال و درگیرشدن استخوان‌های زیر غضروف که از عوامل مهم ایجاد درد مفصل زانو می ‌باشند.

- خشکی مفصلی

- کاهش دامنه حرکتی مفصل که در مراحل پیشرفته بیماری ایجاد می‌شود.

- ضعف و آتروفی عضلات اطراف مفصل که در موارد کاهش دامنه حرکتی بوجود می‌آید.

- گاها وجود کریپتاسیون در حرکات مفصل

- گاهی تجمع مایع در مفصل(JOINT EFUSION) دیده می‌شود. وجود افیوژن در مفصل، مگر پس از فعالیت زیاد بعید است.

- دگر ریختی یا تغییر شکل در مفصل که در ارتباط با آرتروز زانو بیشتر به صورت پای پرانتزی (GENU VARUM) است.

- احتمال ایجاد کیست در ناحیه پشت مفصل که به کیست بیکر(BAKER CYST) معروف است.

 

درمان در طب کلاسیک

درمان آرتروز زانو با توجه به مشکل بیمار می تواند درارتباط با موارد زیر باشد:

1- درمان دارویی طبق نظر پزشک متخصص مربوطه

2- کاهش وزن در صورت وجود چاقی

3- کنترل فعالیت‌های روزمره (پرهیز از چهار زانو نشستن، پرهیز از دو زانو نشستن، کاهش شیب پله‌های منزل، بالا و پایین رفتن از پله‌ها به صورت یک پله - یک پله که مستلزم صبر و حوصله می‌باشد، پرهیز از وضعیت‌های ثابت که زانو در یک حالت به مدت طولانی قرار می‌گیرد و در نهایت عدم انجام حرکات جهشی- چرخشی و تند)

4- تقویت عضلات اطراف مفصل زانو. با تقویت عضلات میزان فشار روی مفاصل کاهش می‌یابد که نوع تمرین و شدت آن از طریق فیزیوتراپیست تنظیم می‌شود.

5- تحرک مفصل به صورت کنترل شده. با توجه به اینکه غضروف فاقد عروق خونی است، حرکات طبیعی نقش بسزایی در تغذیه غضروف دارد.

6- حرکات و فعالیت‌ هایی که باعث تشدید درد می‌شوند حتماً ترک شود.

7- تنظیم یک برنامه درمانی برای بیمار توسط فیزیوتراپیست به خصوص در مواردی که بیماری شدت یافته و احتمال زمین گیر شدن وجود دارد. بهتر است در موارد شدید بیماری تنظیم برنامه درمانی در ارتباط با محیط فرد صورت گیرد،

مسائلی از قبیل استفاده از تخت، تنظیم ارتفاع تخت با توجه به قد فرد و به ویژه آموزش استفاده از وسایل کمکی همانند عصا و واکر. مثلا تنظیم ارتفاع واکر با توجه به قد فرد در بسیاری از موارد، راه رفتن بیمار را تسهیل می‌ کند.

8- استفاده از زانوبند و وسایل کمکی طبق نظر متخصص مربوطه یا مشاوره با فیزیوتراپیست.

9- آب درمانی(هیدروتراپی)

10 -برنامه تمرینات هوازی

11- درمان با عمل جراحی. زمانیکه درد و مشکلات مفصل خیلی شدید است، عمل جراحی طبق نظر پزشک متخصص جراحی ارتوپد ضرورت می‌یابد.

 

از نظر طب سنتی

عامل این بیماری استفاده کردن از غذاها و دواهای شیمیایی و افراط در تحرک بخصوص فشار بر مفاصل و زانو میباشد، بین مفصلها ماده ای ژله ای مانند در انسان میباشد که این ژل حالت لغزندگی دارد و موجب هر چه راحتتر خم و راست شدن مفصل میباشد که متأسفانه با استفاده از روغنهای نباتی مایع و جامد این ژل اثر خود را از دست میدهد. در این بیماری خم و راست شدن مفاصل سخت میشود و دردی شدید متوجه بیمار می گردد و در گاهی از اوقات همراه با ورم میباشد.

بیماری آرتروز شروعی تدریجی و سیری پیشرونده دارد و سال به سال شدیدتر می شود. اولین علامت آرتروز، درد مفصل است. این درد با فعالیت بدنی بدتر شده و با استراحت بهتر می شود. هنگام بیدار شدن از خواب ، بیمار احساس می کند مفاصل او سفت شده اند و پس از 5 تا 10 دقیقه این حالت از میان می رود.

با پیشرفت بیماری آرتروز، به مرور زمان دامنه حرکات مفصل گرفتار کم و کمتر می شود و ممکن است مفصل خشک و بی حرکت شود. گاهی مایع در مفصل مبتلا به آرتروز تجمع پیدا می کند. آرتروز ستون فقرات ممکن است به نخاع یا اعصاب نخاعی فشار وارد کند و مشکلاتی را برای بیمار به وجود آورد.

 

درمان پیشنهادی آرتروز

1- اصلاح مزاج و تنظیم تغذیه تحت نظر یک پزشک طب سنتی داشته باشید

2- شربت عرق کاسنی و عسل روزی 1 لیوان میل شود

3- اسپند روزی 1 قاشق چایخوری با آب میل شود

4- صبحانه مفصل و شام سر شب و نهار نصفه میل شود

5- حجامت عام و تکرار آن دو هفته بعد

6- دمکرده گل گاوزبان شبی یک لیوان میل شود

7- نرمش و پیاده روی روزی 1 ساعت

8- دمکرده رازیانه روزی 1 لیوان میل شود در خانمها

9- ماساژ موضع درد، با روغن بادام تلخ روزی 3 مرتبه

منبع:تبیان

آرتروز زانو

مشاهده فیلم آموزشی 

 بر روی لینک زیر کلیک کنید 

آرتروز زانو 

مبتلايان به آرتروز زانو بخوانند.

از انجام دادن حرکات شدید ، ناگهانی و غیر معمول زانو خودداری کنید

. افراد مسن ( به ویژه مبتلا به آرتروز زانو ) باید از نشستن در وضعیت هایی که نیاز به خم کردن زانو دارد، نظیر چهارزانو و دو زانو نشستن ، خودداری کنند . به این افراد توصیه می شود حتی الامکان روی زانو ننشینند و برای نشستن از مبل یا صندلی راحتی استفاده کنند . 

افراد مبتلا به این درد ، باید هنگام بلند شدن از صندلی ، ابتدا دست های خود را روی دسته های صندلی قرار دهند و خود را کمی به سمت جلو بکشند ، بعد با فشار دست ها از روی صندلی بلند شوند. روزانه حداقل 30 دقیقه پیاده روی کنند . 

حتی الامکان کمتر از پلکان بالا و پایین روند ، اما در صورت نیاز به ویژه زمانی که درد زانو شدت پیدا کرده از پهلو ، از پله ها پایین یا بالا بروند . استفاده از سطوح شیب دار به جای پلکان به همه افراد به ویژه مبتلایان به درد زانو توصیه می شود .

در مواردی که آرتروز بسیار پیشرفت کرده است، بیماران مبتلا باید پشت میز نماز بخوانند . به این ترتیب که هنگام سجده ، روی صندلی بنشینند و پیشانی خود را روی میزی که مهر روی آن است قرار دهند .
ممکن است تغییر ناگهانی نوع فعالیت های روزمره ، به زانو آسیب برساند . لذا بهتر است، این تغییرات یکباره صورت نگیرد . 

همواره باید از کفشهای خوب و با اندازه مناسب استفاده کرد . از پوشیدن کفش ها ، صندل ها و دمپایی هایی که کف لغزنده دارند ، خودداری شود . همچنین از پوشیدن کفشهای سفت و خشک اجتناب شود . این کفش ها ، مانع انجام حرکات طبیعی مچ پا می شوند و زانوها را در معرض فشار ثانویه و شدید قرار می دهند .

منبع:پارسی طب

آرتروز زانو

شرح بیماری

آرتروز مفصل زانو، از عوامل شایع ایجاد درد در افراد بالاتر از چھل سال است و شایعترین بیماری تخریبی ازمیان مفاصل بدن میباشد. از این بیماری به نامھای استئوآرتریت و استئوآرتروز نیز یاد می کنند. تخریب پیشرونده مفصل در جامعه ما به نام آرتروز معروف است.

 

مهمترین نشانه آرتروز زانو

مھمترین مشخصه آرتروز، تخریب تدریجی غضروف مفصلی است.

غضروف مفصلی لایه سفید رنگ و نرم و لغزنده ایست که روی سطح استخوان را در ناحیه مفصل میپوشاند و موجب میشود تا استخوان ھا براحتی در ناحیه مفصل روی ھم حرکت کرده و بلغزند.

در استئوآرتریت یا سائیدگی مفصلی این لایه بتدریج ضعیف و نازک میشود. بعد از مدتی شیار ھایی روی آن بوجود آمده و سپس قسمت ھایی از آن کاملا از بین رفته و تکه تکه میشود.

درمان 

1. ﮐﺎھﺶ وزن درﺻﻮرت وﺟﻮد ﭼﺎﻗﯽ 

2. ﮐﻨﺘﺮل ﻓﻌﺎﻟﯿﺖھﺎی روزﻣﺮه: ﭘﺮھﯿﺰازﭼﮫﺎر زاﻧﻮ ﻧﺸﺴﺘﻦ، ﭘﺮھﯿﺰاز دو زاﻧﻮ ﻧﺸﺴﺘﻦ، ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺘﻦ از ﭘﻠﻪھﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﭘﻠﻪ-ﯾﮏ ﭘﻠﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺻﺒﺮ و ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﭘﺮھﯿﺰاز وﺿﻌﯿﺖھﺎی ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻪ زاﻧﻮ در ﯾﮏ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﻣﺪت ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد، ﻋﺪم اﻧﺠﺎم ﺣﺮﮐﺎت ﺟﮫﺸﯽ-ﭼﺮﺧﺸﯽ و ﺗﻨﺪ، روزاﻧﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ٣٠ دﻗﯿﻘﻪ ﭘﯿﺎده روی ﮐﻨﻨﺪ، اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﻄﻮح ﺷﯿﺐ دار ﺑﻪ ﺟﺎی ﭘﻠﮑﺎن ﺑﻪ ھﻤﻪ اﻓﺮاد ﺑﻪ وﯾﮋه ﻣﺒﺘﻼﯾﺎن ﺑﻪ درد زاﻧﻮ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد، ھﻤﻮاره ﺑﺎﯾﺪ از ﮐﻔﺸﮫﺎی ﺧﻮب و ﺑﺎ اﻧﺪازه ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد. 

3. ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻋﻀﻼت اﻃﺮاف ﻣﻔﺼﻞ زاﻧﻮ. 

4. ﺗﺤﺮک ﻣﻔﺼﻞ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﻨﺘﺮل ﺷﺪه. 

5. ﺣﺮﮐﺎت و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺸﺪﯾﺪ درد ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺣﺘ ًﻤﺎ ﺗﺮک ﺷﻮد. 

6. درﻣﺎن داروﯾﯽ ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ ﭘﺰﺷﮏ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ. 

7. ﺗﻨﻈﯿﻢ ﯾﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ درﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮای ﺑﯿﻤﺎر ﺗﻮﺳﻂ ﻓﯿﺰﯾﻮﺗﺮاﭘﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص در ﻣﻮاردی ﮐﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﺷﺪت ﯾﺎﻓﺘﻪ و اﺣﺘﻤﺎل زﻣﯿﻦ ﮔﯿﺮ ﺷﺪن وﺟﻮد دارد. 

8. اﺳﺘﻔﺎده از زاﻧﻮﺑﻨﺪ و وﺳﺎﯾﻞ ﮐﻤﮑﯽ ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﯾﺎ ﻣﺸﺎوره ﺑﺎ ﻓﯿﺰﯾﻮﺗﺮاﭘﯿﺴﺖ 

9. آب درﻣﺎﻧﯽ(ھﯿﺪروﺗﺮاﭘﯽ)

10. درﻣﺎن ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ : زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ درد و ﻣﺸﮑﻼت ﻣﻔﺼﻞ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺪﯾﺪ اﺳﺖ، ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ ﭘﺰﺷﮏ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺟﺮاﺣﯽ ارﺗﻮﭘﺪ ﺿﺮورت ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ.

11. درﻣﺎن ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ : زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ درد و ﻣﺸﮑﻼت ﻣﻔﺼﻞ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺪﯾﺪ اﺳﺖ، ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ ﭘﺰﺷﮏ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺟﺮاﺣﯽ ارﺗﻮﭘﺪ ﺿﺮورت ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ. 

منبع: سایت پزشکی

پی آر پی PRP برای درمان آرتروز زانو

درد زانو به علت آرتروز یافته بسیار شایعی در کلینیک های ارتوپدی است. بسیاری از بیماران با استراحت و یا مصرف داروهای ضد التهاب از این درد رهایی می یابند. گاهی اوقات یک تزریق کورتون می تواند در تسکین درد کمک کند، اما این داروها برای همه بی خطر نیستند و دارای عوارض جانبی بالقوه ای می باشند. اگر این نوع درمان های محافظه کارانه جواب نمی دهند و  درد شما همچنان ادامه دارد، درمان با پی آر پی PRP (درمان با پلاسمای غنی از پلاکت) ممکن است گزینه درمانی موثر برای شما باشد.

از دیدگاه تاریخی،  پی آر پی PRP به طور گسترده ای در دندانپزشکی با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته است. با این حال ، استفاده از آن امروز به میزان زیادی در پزشکی ورزشی و شرایط مختلف ارتوپدی افزایش یافته است. برخی از مطالعات انجام شده، کارآیی پی آر پی PRP در تسکین درد مفصل زانوی دچار التهاب را به اثبات رسانده است. در حال حاضر مطالعات زیادی در حال انجام است که  در آن تعداد زیادی از بیماران مبتلا به آرتروز زانو وجود دارند، اما پزشکان در حال حاضر همزمان درمان بیماران مبتلا را با روش PRP برای تسکین درد ناشی از آرتروز زانو انجام می دهند.  

پی آر پی PRP، دارای فاکتورهای رشدی به  فرم پروتئین است که در روند طبیعی التیام ایفای نقش می کنند. بنابراین تزریق فاکتورهای رشد تغلیظ شده به محل آسیب می تواند منجر به رشد سلول های جدید و بهبود زخم شود. 

 روش 
 ابتدا حدود 20-8 سی سی از خون شما گرفته می شود. این کار بسیار شبیه به دادن یک آزمایش خون معمولی است. خون جمع آوری شده شما در داخل یک لوله که حاوی ژل پی آر پی ست ریخته می شود. سپس لوله، در دستگاهی به نام سانتریفوژ قرار می گیرد و حدود 10 دقیقه چرخانده می شود. نیروی گریز از مرکز دستگاه، اجزای خون شما را از هم جدا می کند. پلاکت ها ی تغلیظ شده هم از بقیه خون جدا می شوند. حالا PRP که شامل عوامل رشد فراوان و سلولهای بنیادی است، آماده استفاده می باشد. در مرحله آخر پی آر پی PRP به ناحیه مورد نظر تزریق می گردد. 

 این فرآیند چند دقیقه به طول می انجامد، اما در واقع غلظت پلاکت را تا 5 برابر نسبت به خون طبیعی شما افزایش می دهد. قبل از تزریق، ناحیه ممکن است نیاز به بی حسی داشته باشد چون تزریق پی آر پی PRP  تنها کمی ناخوشایند است. 

 شما ممکن است کمی درد را تا  3-5 روز پس از تزریق  تجربه کنید. این درد خفیف طبیعی است ونشانه این است که پی ار پی PRP  روندهای ترمیم طبیعی را شروع کرده است. 

 پس از عمل
داروهای ضد التهابی ( مانند ایبو بروفن و دیکلوفناک ) نباید به مدت چهار تا شش هفته پس از عمل مصرف شوند، چون هدف از درمان، تنظیم پاسخ التهابی برای کمک به ترمیم است. اگر درد وجود داشته باشد، منطقه را می توان سه تا چهار بار در روز به مدت 15 تا 20 دقیقه سرد نمود.

درمان با پی آر پی PRP برای التهاب زانو دارای مزایای زیادی ست.  پی آر پی PRP یک روش سرپایی ست، بدون نیاز به بستری شدن در بیمارستان، بنابراین شما لازم نیست برای آن مرخصی بگیرید. این روش نیاز به بیهوشی عمومی ندارد.این درمان، نه تنها به شما تسکین موقتی می دهد، بلکه به دلیل بازسازی بافتی، اثرات درمانی هم دارد.  در مقایسه با هزینه های عمل جراحی، پی آر پی PRP بسیار ارزان است.  با پزشکتان در مورد مناسب بودن پی آر پی  PRP  برای درمانتان صحبت کنید.
 
این درمان ممکن است برای فرد زیاد مسنی که مبتلا به آرتروز فراگیر بدن است، مناسب نباشد. 
هر چند  پی آر پی PRP  هنوز تکنیک نوپایی ست، ولی بسیاری از بیماران در سراسرجهان با آن درمان شده اند و نشان داده است که بهبود قابل توجهی در درد و توانایی انجام حرکات را در زندگی روزمره ایجاد می کند. 

 ایمنی
 
پی آر پی PRP   فوق العاده بی خطر است و عوارض آن نادر می باشد. از آنجا در این روش از خون خود فرد استفاده می شود، خطر انتقال عفونت یا واکنش های های حساسیتی ( آلرژیک ) وجود ندارد.  

 
سوالاتی که شما نیاز دارید از پزشکتان در مورد درمان آرتروز زانو با پی آر پی ( PRP )  بپرسید:  

1. درمان چه مدت طول می کشد؟
2. آیا من به یک جلسه درمان با پی آر پی نیاز دارم یا بیشتر؟
3. من ورزشکار هستم و با توجه وضعیتم، نگران مدت از کار افتادگی خود هستم. طول دوره بهبود من چه مدت خواهد بود؟
4. این روش تا چه حد بی خطر است؟ آیا هیچ گونه عوارض جانبی وجود دارد؟
5. آیا هیچ گونه عوارضی مرتبط با این درمان وجود دارد؟
6. آیا این روش توسط FDA مورد تایید قرار گرفته است؟
7. انجام این روش، چقدر هزینه در بر دارد؟
8. آیا این روش تحت پوشش بیمه است؟

منبع:سایت پلاکت درمانی

 

نشانه‌های آرتروز مفصل زانو

آرتروز مفصل زانو بسیار شایع است. یکی از بیماری‌های شایع در مفصل زانو،آرتروز است که در افراد بالای ۶۵‌سال بیش از سایرین مشهود است، به این معنا که ستون مفصلی کاملا صاف و صیقلی زانو، دچار تخریب و ناصافی می‌شود و فرد احساس درد می‌کند.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ،  آرتروز مفصل زانو، شایع‌ترین بیماری تخریبی از میان مفاصل بدن است که میزان ابتلا به آن در خانم‌ها نسبت به آقایان بیشتر است.

آرتروز زانو همان ساییدگی مفصل و از عوامل شایع ایجاد درد در افراد بالاتر از ۴۰ سال است. آرتروز مفصل زانو، شایع‌ترین بیماری تخریبی از میان مفاصل بدن است که میزان ابتلا به آن در خانم‌ها نسبت به آقایان بیشتر است.

نشانه‌ها

برخی افراد موقع بلندشدن از زمین یا موقع راه رفتن احساس درد در زانو یا احساس خشکی پا هنگام صبح دارند و وقتی زیاد راه می‌روند، درد زانوی آنها بیشتر می‌شود و احساس می‌کنند که زیر زانویشان خالی می‌شود؛ اینها نشانه‌های آرتروز زانوست.

آرتروز همان پیرشدن غضروف مفصلی است که بر اثر ساییدگی زیاد ایجاد و باعث درد می‌شود، گاهی هم استخوان اضافه در ناحیه زانو ایجاد می‌شود که این استخوان شبیه منقار است و به آن نیش مفصلی می‌گویند و موجب درد هنگام راه رفتن می‌شود.

زانو وسیله حرکت بدن و حکم چرخ‌های بدن را دارد. همان‌طور که باید به چرخ‌های ماشین رسیدگی کرد تا به‌سرعت فرسوده نشود، باید از زانو هم مراقبت کرد.

عادت دو زانو نشستن برای زانویی که آرتروز دارد، خوب نیست. درست است که آرتروز در میانسالی رخ می‌دهد، اما باید پیش از میانسالی مراقب این عضو بدن باشیم.

توصیه‌هایی برای مبتلایان به آرتروز

بهتر است افرادی که دچار آرتروز زانو هستند، در منزل از صندلی‌های بلند استفاده کنند. به این معنی که هنگام نشستن، کف پاها بالاتر از سطح زمین قرار گیرد. همچنین استفاده از سرویس‌های بهداشتی فرنگی نیز می‌تواند به این افراد کمک کند.

کاهش مدت زمان راه‌رفتن و پوشیدن کفش‌های دارای کفی نرم نیز موثر است. همچنین بهتر است این افراد از بالا و پایین رفتن از پله‌ها و دوزانو یا چهارزانو نشستن نیز اجتناب کنند. ورزش‌درمانی نیز از دیگر راه‌هایی است که به این بیماران توصیه می‌شود.

منبع:پزشکان بدون مرز

نشانه‌های آرتروز مفصل زانو

آرتروز مفصل زانو بسیار شایع است. یکی از بیماری‌های شایع در مفصل زانو،آرتروز است که در افراد بالای ۶۵‌سال بیش از سایرین مشهود است، به این معنا که ستون مفصلی کاملا صاف و صیقلی زانو، دچار تخریب و ناصافی می‌شود و فرد احساس درد می‌کند.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ،  آرتروز مفصل زانو، شایع‌ترین بیماری تخریبی از میان مفاصل بدن است که میزان ابتلا به آن در خانم‌ها نسبت به آقایان بیشتر است.

آرتروز زانو همان ساییدگی مفصل و از عوامل شایع ایجاد درد در افراد بالاتر از ۴۰ سال است. آرتروز مفصل زانو، شایع‌ترین بیماری تخریبی از میان مفاصل بدن است که میزان ابتلا به آن در خانم‌ها نسبت به آقایان بیشتر است.

نشانه‌ها

برخی افراد موقع بلندشدن از زمین یا موقع راه رفتن احساس درد در زانو یا احساس خشکی پا هنگام صبح دارند و وقتی زیاد راه می‌روند، درد زانوی آنها بیشتر می‌شود و احساس می‌کنند که زیر زانویشان خالی می‌شود؛ اینها نشانه‌های آرتروز زانوست.

آرتروز همان پیرشدن غضروف مفصلی است که بر اثر ساییدگی زیاد ایجاد و باعث درد می‌شود، گاهی هم استخوان اضافه در ناحیه زانو ایجاد می‌شود که این استخوان شبیه منقار است و به آن نیش مفصلی می‌گویند و موجب درد هنگام راه رفتن می‌شود.

زانو وسیله حرکت بدن و حکم چرخ‌های بدن را دارد. همان‌طور که باید به چرخ‌های ماشین رسیدگی کرد تا به‌سرعت فرسوده نشود، باید از زانو هم مراقبت کرد.

عادت دو زانو نشستن برای زانویی که آرتروز دارد، خوب نیست. درست است که آرتروز در میانسالی رخ می‌دهد، اما باید پیش از میانسالی مراقب این عضو بدن باشیم.

توصیه‌هایی برای مبتلایان به آرتروز

بهتر است افرادی که دچار آرتروز زانو هستند، در منزل از صندلی‌های بلند استفاده کنند. به این معنی که هنگام نشستن، کف پاها بالاتر از سطح زمین قرار گیرد. همچنین استفاده از سرویس‌های بهداشتی فرنگی نیز می‌تواند به این افراد کمک کند.

کاهش مدت زمان راه‌رفتن و پوشیدن کفش‌های دارای کفی نرم نیز موثر است. همچنین بهتر است این افراد از بالا و پایین رفتن از پله‌ها و دوزانو یا چهارزانو نشستن نیز اجتناب کنند. ورزش‌درمانی نیز از دیگر راه‌هایی است که به این بیماران توصیه می‌شود.

منبع:پزشکان بدون مرز