چگونه با دردهای مزمن زندگی کنیم؟ - قسمت دوم

تصورات اشتباهی که در مورد بیماری روماتیسم وجود دارد :

5-بیشتر مبتلایان به روماتوئید آرتریت نمی توانند کار کنند.

واقعیت: مبتلایان به روماتوئید آرتریت ممکن است لازم باشد عادتها و وظایف شغلی خود را تغییر دهند، اما این به معنای یک عمر زندگی با ناتوانی نیست.

شاید این تصور زمانی درست بود، در سال های دور که درمان های امروزی وجود نداشت. قطعا بسیاری از مبتلایان به روماتوئید آرتریت مجبور به پرداخت هزینه هایی برای کارشان و یا محدود کردن فعالیت ها در زمان شعله ور شدن بیماری خواهند بود، اما گروه زیادی از مبتلایان به روماتوئید آرتریت بدون هیچ مشکلی به کار و فعالیت مشغولند.

در واقع در یک تحقیق نشان داده شد افرادی که بیش از 10 سال به روماتوئید آرتریت مبتلا بودند ارزش کار آنها نسبت به افراد سالم هم سن هیچ تفاوتی نداشت.

6-از آنجا که داروهای روماتوئید آرتریت می تواند سمی باشد، بهتر است تا زمانیکه بیماری پیشرفته شد درمان دارویی شروع نشود.

واقعیت

: پزشکان هشدار می دهند این خطرناک ترین تصور اشتباهی است که ممکن است بیماران داشته باشند.
امروزه به طور قطع و یقین و در مطالعات متعدد اثبات شده است که درمان به موقع و زود هنگام روماتوئید آرتریت از آسیب مفاصل و ناتوانی فرد جلوگیری می کند. در حالت ایده آل، درمان دارویی باید بلافاصله پس از تشخیص بیماری شروع شود، تاخیر در درمان عواقب جبران ناپذیری برای بیمار به همراه خواهد داشت.
مطالعات فراوانی نشان داده است که درمان زود هنگام می تواند به طور کامل از پیشرفت روماتوئید آرتریت در برخی از بیماران جلوگیری کند.
این درست است که داروهایی که در درمان روماتوئید آرتریت استفاده می شود دارای اثرات جانبی است. و به ندرت اثرات جانبی داروها، بدتر از روماتوئید آرتریت درمان نشده هستند. یک آزمایش خون ساده و ملاقات با پزشک متخصص می تواند بسیاری از اثرات جانبی جدی داروهای روماتوئیدی را مشخص کند.

7-بسیاری از مبتلایان به روماتوئید آرتریت به سرطان نیز مبتلا می شوند.

 

واقعیت: در نتیجه افزایش التهاب و یا استفاده از داروها در روماتوئید آرتریت ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری های دیگر باشد. با این وجود بیشتر مبتلایان به روماتوئید آرتریت به بیماری سرطان دچار نمی شوند.

متوترکسات، داروهای بیولوژیک و یا هر دو ممکن است در افزایش این خطر شرکت کنند. با این حال روماتولوژیست ها از مصرف داروهای روماتیسمی دفاع می کنند. بیماران باید منافع و مضرات داروها را در کنار هم قرار دهند. 

چنانچه روماتوئید آرتریت درمان نشود عواقب بسیار خطرناک و ویرانگری را در پی دارد و این در حالیست که سرطان لمفوما که انتظار می رود در بیماران روماتیسمی  بروز پیدا کند غیر معمول است، اغلب به آرامی پیشرفت می کند و قابل درمان است.

در مقابل خطر ابتلا به سرطان روده در مبتلایان به روماتوئید آرتریت تا 40 درصد کاهش می یابد. نظریه ای که در این ارتباط وجود دارد اظهار می کند که استفاده از داروهای ضد التهابی که NSAID نامیده می شود (مثل آسپرین، موترین و ایبوپروفن) توسط بیماران روماتیسمی باعث جلوگیری از ابتلا به سرطان روده بزرگ می شود.

 

 

8-بیماران روماتیسمی به دلیل درد و خشکی مفاصل باید بیشتر ساعات روز را استراحت کنند.

واقعیت: مفاصل بیماران روماتوئیدی نیاز به کشش و ورزش دارند.

بیماران روماتوئیدی همراه با مصرف دارو باید ورزش و فعالیت فیزیکی داشته باشند تا تحرک خود را از دست ندهند. گاهی اوقات استراحت ضروری است، اما بیشتر افراد مبتلا به روماتوئید آرتریت لازم است بیشتر ورزش و تحرک داشته باشند تا استراحت.

استراحت و عدم تحرک برای مبتلایان به روماتوئید آرتریت اثر معکوس دارد. زمانی که مفاصل خشک و دردناک است طبیعی است که دوست دارید بیشتر استراحت کنید. با اینحال عدم تحرک یک چرخه معیوب بوجود می آورد. ماهیچه های اطراف مفصل بخش بزرگی از قدرت و ثبات مفاصل را تشکیل می دهد . تمام ماهیچه های بدن برای سالم ماندن به فعالیت مداوم نیاز دارند، اگر از آنها استفاده نکنید از دست می روند.

هر بیمار روماتیسمی می تواند یکی از انواع ورزش ها را انجام دهد:
-ورزش های کششی نیازمند اعمال انرژی و فعالیت حداقل است و باعث انعطاف پذیری مفاصل می شود.
-ورزش های ایروبیک سلامت مفاصل را افزایش داده و همچنین باعث شادابی و بهبود سلامت روح و جسم می شود.
-و بطور کلی از انجام ورزش های سنگین باید اجتناب شود./

 

منبع : کلینیک آنلاین روماتولوژی

چگونه با دردهای مزمن زندگی کنیم؟ - قسمت اول

تصورات اشتباهی که در مورد بیماری روماتیسم وجود دارد :

 روماتوئید آرتریت در حدود 1% از جمعیت جهان را تحت تاثیر خود قرار داده است، اما هنوز در ارتباط با این بیماری ابهامات و سوء تفاهم هایی وجود دارد. پزشکان متخصص روماتولوژی می گویند مردم در مورد بیماری روماتوئید آرتریت تصورات اشتباهی دارند.

آرتریت بیماری شایعی است و روماتوئید آرتریت اغلب با دیگر انواع آرتریت در ذهن مردم اشتباه گرفته می شود. بعلاوه از بسیاری جهات روماتوئید آرتریت هنوز مرموز و ناشناخته است. تحقیقات و درمان های جدید دائما در حال تغییر یافته های ما از این بیماری است. حتی متخصصان روماتولوژی نیز هر روز در حال کسب اطلاعات جدید در مورد این بیماری هستند، با اینحال در اینجا به بیان 8 تصور رایج که عامه مردم در مورد این بیماری دارند، می پردازیم.

1-روماتوئید آرتریت و آرتروز (arthritis) یکسان هستند.

واقعیت: روماتوئید آرتریت و آرتروز به هم شبیه نیستند. آنچه که ما به عنوان آرتروز می شناسیم استئوآرتریت یا پوکی استخوان است که ناشی از صدمه یا ساییدگی مفاصل در سنین بالاست. پوکی استخوان شایع ترین بیماری های مفصلی در سنین میان سالی و پیری است.

در مقابل، روماتوئید آرتریت یک اختلال خود ایمنی پیش رونده و مزمن است. در پاسخ به عاملی ناشناخته، بدن آنتی بادی می سازد که به بافت های خود بدن حمله می کند. این حمله به خود، اکثرا مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهد، اگرچه دیگر قسمت های بدن نیز در معرض خطر هستند. حملات بیماری را شعله وری یا عود می گویند که بصورت دوره ای اتفاق می افتد و یا در برخی از بیماران دائمی است.

همانطور که دیدید بین روماتوئید آرتریت و آرتروز تفاوت وجود دارد و اکثر مردم این دو را با هم یکی گرفته و فرقی بین آنها قائل نمی شوند. البته یکی از دلایل به اشتباه افتادن مردم آن است که مبتلایان به روماتوئید آرتریت اغلب آرتروز نیز دارند.

2-فقط مسن سالان به روماتوئید آرتریت مبتلا می شوند.

واقعیت: بیشتر افرادی که به روماتوئید آرتریت مبتلا هستند، بین 30 تا 55 سال سن دارند.
بیماری در این گروه سنی بیشتر دیده می شود، اما هرکس در هر سنی ممکن است به این بیماری دچار شود، حتی نوجوانان. در مقایسه، مسن سالان ممکن است به روماتوئید آرتریت شدیدتری مبتلا باشند چرا که این بیماری پیش رونده است و آنها مدت طولانی است که با این بیماری زندگی می کنند.

3-بیماری روماتوئید آرتریت آنچنان جدی نیست.

واقعیت: روماتوئید آرتریت می تواند سلامتی فرد را تهدید کند، به خصوص اگر به خوبی و آنچنان که شاید و باید درمان نشود.

بسیاری از بیماران روماتوئید آرتریت را بی اهمیت جلوه می دهند و گاه ماه ها و یا سال ها طول می کشد تا به پزشک خود مراجعه مجدد کنند. اکثر تخریب مفاصل در همین زمان رخ می دهد.
بیماری روماتوئید آرتریت باید به سرعت تشخیص داده شده و بطور منظم تحت درمان قرار گیرد تا مفاصل از آسیب و تخریب حفظ شوند. در اینصورت است که شما می توانید استقلال خود را حفظ کرده و فعالیت طولانی مدت داشته باشید.
بیماری روماتوئید آرتریت خطر ابتلا به سایر بیماری ها را نیز افزایش می دهد: بیماری های قلبی عروقی، عفونت ها و بیماری های ریوی در افراد مبتلا به روماتوئید آرتریت شایع تر است.

4-بیشتر مبتلایان به روماتوئید آرتریت نهایتا مجبور به استفاده از صندلی چرخ دار و کمک گرفتن از پرستار خانگی می شوند.

روماتوئید آرتریت در افراد مختلف به اشکال متفاوت بروز پیدا می کند، اما بیشتر مبتلایان به صورت مستقل و متکی به خود زندگی می کنند.
به دلیل طبیعت پیش رونده این بیماری، روماتوئید آرتریت باعث ناتوانی در بسیاری از مبتلایان می شود. در گذشته که علم روماتولوژی پیشرفت آنچنانی نکرده بود و داروهایی چون متوترکسات یا داروهای بیولوژیک کشف نشده بود، شاید این تصور درست بود. اما امروزه گام های بلند و امیدوار کننده ای در درمان این بیماری برداشته شده است و اکثر قریب به اتفاق مبتلایان به روماتوئید آرتریت در حفظ استقلال و اتکا به خود به خوبی عمل می کنند.
یکی از مطالعات اخیر نشان داده است که 94 درصد از مبتلایان به روماتوئید آرتریت با گذشت بیش از 10 سال از این بیماری به طور مستقل به فعالیت های طبیعی خود مشغولند.

 

منبع : کلینیک آنلاین روماتولوژی

روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید چگونه درمان میشود

روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید Rheumatoid arthritis یک بیماری است که موجب التهاب، درد و تورم مفاصل بدن میشود. این بیماری معمولا مزمن بوده و در دراز مدت میتواند موجب تخریب مفصل شود. از هر صد نفر یک نفر در طول عمرش به نوعی به این بیماری مبتلا میشود. روماتیسم مفصلی میتواند زمینه خانوادگی داشته باشد. این بیماری میتواند در هر سنی بروز کند ولی معمولا در سنین بین 60-40 سالگی دیده میشود. روماتیسم مفصلی در زنان سه برابر شایع تر از مردان است.

در درمان این بیماری متخصص روماتولوژیست، فیزیوتراپی و ارتوپدی با یکدیگر همکاری میکنند.
متخصص روماتولوژیست داروهایی به بیمار میدهد که با استفاده از آنها درد و تورم مفاصل بیمار کم شده و سرعت پیشرفت بیماری کند میشود.

متخصص فیزیوتراپی با استفاده از نرمش های خاص سعی میکند حرکات مفاصل را در حد قابل قبولی نگه دارد و همچنین با استفاده از بریس هایی مفاصل را در وضعیت های مناسب قرار داده تا درد کمتری داشته و کارآیی بهتری داشته باشند.
متخصص ارتوپد هم در صورت لزوم اعمل جراحی خاصی را برای بیمار انجام میدهد تا کارایی مفصل بهتر شود.

هیچ معالجه قاطعی برای روماتیسم مفصلی وجود ندارد با این حال درمان هایی که پزشک انجام میدهد برای کاهش درد و مشکلات بیمار است.

مهمترین اهداف پزشک در درمان این بیماری عبارتند از
1. کم کردن فعالیت بیماری و بدنبال آن کاهش تخریب مفاصل
2. کاهش درد و محدودیت مفصل
3. کاهش ناتوانی هایی که به علت درد، آسیب مفصل یا تغییر شکل اندام ایجاد میشود
4. درمان عوارض و مشکلات همراه بیماری

هدف اول درمان روماتیسم مفصلی :

کم کردن فعالیت بیماری و بدنبال آن کاهش تخریب مفاصل

این هدف با انجام اقدامات زیر پیگیری میشود

داروهایی که مسیر بیماری را تا حدودی تغییر میدهند Disease-modifying antirheumatic drugs

این داروها هم موجب کاهش علائم بیماری شده و هم تا حدودی تخریب مفصلی را کم میکنند. این داروها با تاثیر روی واکنش های شیمیایی بدن موجب مهار روند التهاب در مفاصل میشوند.
مهم ترین این داروها عبارتند از متوترکسات methotrexate ، سولفاسالازین sulfasalazine ، طلا gold ، پنی سیلامین penicillamine ، لفلونومید leflunomide ، هیدروکی کلوروکین hydroxychloroquine ، آزاتیوپرین azathioprine ، سیکلوسپورین cyclosporine . 

پزشک معالج معمولا چند تا از این داروها ( حداقل دو تا) را با هم برای درمان به بیمار تجویز میکند که در غالب اوقات متوترکسات یکی از آنها است. تاثیر این داروها روی درد و تورم سریع نیست و گاهی برای شروع تاثیر این داروها باید بمدت چند هفته و یا حتی چند ماه مصرف شوند پس حتی اگر با مصرف این داروها تغییر خاصی در بیمار ایجاد نشد وی نباید ناامید شده و دارو را قطع کند. 

پزشک معالج برای مانیتور کردن بیماری معمولا از یک آزمایش خونی به نام CRP استفاده میکند. با شروع تاثیر داروها و کاهش التهاب، سطح CRP در خون کاهش پیدا میکند. پس از کنترل شدن بیماری با دارو، پزشک معالج معمولا درمان دارویی را تا آخر عمر بیمار ادامه میدهد البته ممکن است بعد از مدتی مقدار مصرف دارو را کمی کاهش دهد. 

هر کدام از این داروها عوارض جانبی به همراه دارد. اگر بیمار به یکی از این داروها حساسیت داشته و یا عوارض جانبی دارو برای بیمار زیاد باشد پزشک معالج نوع دارو را تغییر میدهد. بعضی از عوارض جانبی مصرف این داروها جدی و خطرناکند مانند آسیب به کبد یا کاهش سلول های خونساز. پزشک معالج بطور مرتب بیمار را تحت آزمایشات دوره ای قرار میدهد تا چنانچه عوارضی بروز کند قبل از شدید شدن تشخیص داده شده و دارو عوض شود.

داروهای Anti-TNF-alpha

این دسته از داروها نسبتا جدید هستند. TNF-alfa یا tumor necrotizing factor- alpha ماده ایست که در بدن بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی موجب بروز التهاب مفصلی میشود و این دسته دارویی اثر این ماده را در بدن مسدود کرده یا تغییر میدهند. این داروها التهاب را کاهش داده و موجب کاهش آسیب مفصلی مشوند. مهمترین این داروها عبارتند از etanercept, infliximab, adalimumab and certolizumab . مشکلات این داروها یکی اینست که باید حتما بصورت تزریقی تجویز شوند و دیگر اینکه گران هستند.

منبع:ایران ارتوپد