درمان آرتروز زانو

آرتروز زانو از عوامل شایع ایجاد درد در افراد بالاتر از چهل سال است.آرتروزمفصل زانو، شایعترین بیماری تخریبی ازمیان مفاصل بدن می‌باشد.میزان ابتلا در خانم‌ها نسبت به آقایان بیشتر است.

آرتروز یک بیماری تخریبی در مفصل است که ازآن به بیماری مفصلی پیشرونده یاد می‌شود.از این بیماری به نام‌های استئوآرتریت و استئوآرتروز نیز یاد می کنند.تخریب پیشرونده مفصل در جامعه ما به نام آرتروز  معروف است.با توجه به اینکه بیماری با افزایش سن پیشرفت می‌کند به آرتریت پیری نیز معروف است.علاوه برسن، علل ژنتیکی، نوع شغل و حرفه، چاقی، عوامل هورمونی و نژاد نیز می‌تواند در بروزاین بیماری دخیل باشند.

درمان آرتروز زانو با توجه به مشکل بیمار می تواند درارتباط با موارد زیر باشد:

1-درمان دارویی طبق نظر پزشک متخصص مربوطه

2-کاهش وزن درصورت وجود چاقی

3-کنترل فعالیت‌های روزمره(پرهیزازچهار زانو نشستن، پرهیزاز دو زانو نشستن، کاهش شیب پله‌های منزل، بالا و پایین رفتن از پله‌ها به صورت یک پله-یک پله که مستلزم صبر و حوصله می‌باشد، پرهیزاز وضعیت‌های ثابت که زانو در یک حالت به مدت طولانی قرار می‌گیرد و درنهایت عدم انجام حرکات جهشی-چرخشی و تند)

4-تقویت عضلات اطراف مفصل زانو.با تقویت عضلات میزان فشار روی مفاصل کاهش می‌یابد که نوع تمرین و شدت آن ازطریق فیزیوتراپیست تنظیم می‌شود.

5-تحرک مفصل به صورت کنترل شده.با توجه به اینکه غضروف فاقد عروق خونی است، حرکات طبیعی نقش بسزایی در تغذیه غضروف دارد.

6-حرکات و فعالیت‌هایی که باعث تشدید درد می‌شوند حتماً ترک شود.

7-تنظیم یک برنامه درمانی برای بیمار توسط فیزیوتراپیست به خصوص در مواردی که بیماری شدت یافته و احتمال زمین گیر شدن وجود دارد.بهتر است در موارد شدید بیماری تنظیم برنامه درمانی در ارتباط با محیط فرد صورت گیرد، مسائلی ازقبیل استفاده از تخت، تنظیم ارتفاع تخت با توجه به قد فرد و به ویژه آموزش استفاده از وسایل کمکی همانند عصا و واکر.مثلا تنظیم ارتفاع واکر با توجه به قد فرد در بسیاری از موارد، راه رفتن بیمار را تسهیل می‌کند.

8-استفاده از زانوبند و وسایل کمکی طبق نظر متخصص مربوطه یا مشاوره با  فیزیوتراپیست

9-آب درمانی(هیدروتراپی)

10-برنامه تمرینات هوازی

11-درمان با عمل جراحی.زمانیکه درد و مشکلات مفصل خیلی شدید است، عمل جراحی طبق نظر پزشک متخصص جراحی ارتوپد ضرورت می‌یابد.

 منبع: ویکی‌پدیا

ورزشی فوق العاده برای آرتروز زانو

هنگام بروز آرتروز موضعی در ناحیۀ زانو چه باید کرد؟ این گونه مرسوم بوده که هنگام بروز این عارضه از یک ضد درد یا مسکن استفاده می شده ولی این داروها تنها باعث مزمن شدن درد می شدند.و اگر شما چند بار در هفته "تایی چی" انجام دهید، آیا تأثیری در بهبودی آرتروز زانو دارد؟ تایی چی به داد زانوی شما گوش می هد .

آرتروز زانو یا گنارتروز

آرتروز زانو بیماری رایجی است که نزدیک 40% افراد بالای 65 سال به آن دچار می شوند. گنارتروز درد و ناراحتی های بسیار شدیدی ایجاد می کند. و ممکن است باعث شود که فرد مبتلا در انجام کارهای روزمره اش نیز ناتوان شود. عموماً مصرف داروهای ضد التهابی برای بهبود شرایط زندگی به مبتلایان به آرتروز توصیه می شود:

اگر کاهش وزن هم لازم باشد، به مبتلایان توصیه می شود که فعالیت های فیزیکی منظم، در حد توانشان و متناسب با زندگی روزمره شان انجام دهند. جلسات فیزیوتراپی هم می توانند در مقابل آرتروز زانو مؤثر باشند.

از سوی دیگر، اخیراً اثرات عضله سازی بر روی این عارضه تأیید شده است. تمرینات عضله سازی، چه با دستگاه و چه بدون دستگاه، خصوصاً تمرینات انقباضی باعث تقویت عضلات چهار سر ران می شود. این تمرین ها تحرک، تعادل و عملکرد جسمی را بهبود می بخشد.
"تایی چی" نیز یکی از روش های است که به اندازۀ روش های عضله سازی سابق مؤثر و مفید است؛ برای اثر بخشی این روش شواهدی نیز وجود دارد.

"تایی چی" در برابر آرتروز زانو

این تمرین 75% کاهش درد و چهار برابر افزایش توانایی در انجام کارهای روزمره را برای این افراد به ارمغان آورد. توانایی جسمانی، مستقل بودن در کارهای شخصی و سلامتی شان به میزان قابل توجهی بهتر شد به حدی که نشانه های افسردگی نیز در آنها کاهش یافت.

چگونه می توان تأثیر "تایی چی" بر آرتروز زانو را توضیح داد؟این فن رزمی به بدنی آرام نیاز دارد. باعث حرکت ماهیچه ها، انعطاف و استقامت شان می شود. "تایی چی" کمک می کند تا فرد شناخت بهتری از بدنش و محدودیت هایش به دست آورد. این فعالیت آرام ذهن را نیز به کار می اندازد. به لطف عمل تنفس و استراحت، وضعیت عمومی بدن بهبود می یابد؛ این بهبودی برای دردهای زانو بسیار مفید و ارزشمند است. به همۀ این موارد باید مهارت در کنترل بر درد را نیز اضافه کرد.شما هم امتحان کنید، شاید به موازات این تمرین ها بتوانید مقدار داروهای ضد التهاب تان را هم کم کنید.
منبع:سیمرغ

ورزش آرتروز زانو

مشاهده فيلم آموزشي 

بر روي لينك زير كليك كنيد

ورزش آرتروز زانو

آرتروز زانو

مشاهده فيلم آموزشي 

بر روي لينك زير كليك كنيد

آرتروز زانو

بهبود سائیدگی و درد مفاصل (آرتروز)

سائیدگی مفاصل شایع ترین علت درد و ناتوانی در افراد مسن وشایع ترین بیماری مفصلی است. در خانم ها سائیدگی مفاصل زانو و دست و در مردان سائیدگی مفصل لگن شایع تر است.

علایم ساییدگی مفصل در خانم ها شایع تر است. افراد چاق   بیشتر از سایرین دچار سائیدگی مفصل زانو می‌شوند.

دیابت  ، فشار خون بالا  و افزایش اسید اوریک خون  نیز باعث افزایش احتمال سائیدگی مفصلی می‌گردند. سائیدگی مفصلی معمولاً خود را با درد نشان می‌دهد كه با افزایش میزان سائیدگی، مقدار درد بیشتر می‌شود. سپس درد مفاصل باعث ضعف عضلانی و درد در عضلات مربوط به آن مفصل می‌شود. در صورت تقویت عضلات، این درد كاهش می‌یابد. برخی از بیماران از خشك بودن بدن و مفاصل بعد از بیدار شدن از خواب شكایت می‌كنند، اما معمولاً خشكی بدن كمتر از نیم ساعت طول می‌كشد.

 

*توصیه‌ها :

1- وزن بدن باید كم شود.

2- استفاده از گرما باعث كاهش درد می‌شود. برای این كار می‌توان از كیسه آب گرم استفاده كرد. اگر استفاده از گرما ممنوعیت خاصی نداشته باشد، می توان از روش های زیر استفاده کرد:

الف) قرار دادن مفصل مبتلا در آب گرم 40- 38 درجه سانتیگراد و ماساژ آرام آن .

ب) استفاده از دوش آب گرم.

ج) قرار دادن كیسه آب گرم درون یک حوله واستفاده از آن بر روی اندام مبتلا به درد.

باید توجه كرد كه در برخی از بیماری ها استفاده از كیسه ی آب گرم بسیار مضر است و قبل از استفاده از آن حتما باید با پزشك مشورت كرد. همچنین کیسه آب گرم نباید بر روی اندام مبتلا قرار داده شود. از گذاشتن آن در زیر اندام یا خوابیدن بر روی آن نیز باید خودداری شود.

3- از كفش مناسب استفاده شود.

4- از دو زانو و چهار زانو زدن و ایستادن طولانی مدت خودداری گردد.

5- از بالا و پائین رفتن از پله‌ها تا حد ممكن اجتناب شود.

6- به جای نشستن روی زمین، از صندلی استفاده شود.

7- ورزش: انجام برنامه ورزشی و تقویت عضلات می‌تواند به اندازه داروهای ضد درد در درمان سائیدگی مفصلی مؤثر باشند. بی‌حركتی می‌تواند باعث بدتر شدن سائیدگی مفصلی گردد. لذا نباید نگران سائیدگی مفصل در اثر انجام فعالیت های توصیه شده توسط پزشک بود. انجام اشتباه حركات ورزشی باعث بدتر شدن علائم و درد می‌گردد. اگر انجام ورزش باعث تشدید درد شد، به این معنی است كه باید مقدار فعالیت كمتر گردد و بطور تدریجی میزان فعالیت افزایش داده شود.

 

برخی ورزش های مفید در سائیدگی مفصل :

الف) قدم زدن روزانه به مدت 30 دقیقه كه می‌توان آن را به 3 برنامه ی10 دقیقه ای تبدیل كرد) یا قدم زدن به مدت 45 دقیقه، سه بار در هفته.

ب) شنا

ج) تقویت عضلات اندام پائینی بخصوص تقویت عضلات چهار سر ران.

به عنوان مثال می توان دو دست را به یک صندلی تکیه داد و دو زانو را تا زاویه 30 درجه به آرامی خم کرد.سپس مجدداً به حالت اول برگشت و زانوها را صاف کرد. هرچه این حرکت آرام تر انجام شود بهتر است.

ه) كشش عضلات منتهی مفصل

در صورتی كه درد زیاد است، استفاده از عصا یا واكر توصیه می‌شود. طول عصا باید مناسب باشد.

 

استفاده از تحریك الكتریكی در كاهش درد و تقویت عضلات :

معمولاً در كلینیك های فیزیوتراپی برای كاهش درد از دستگاه خاصی جهت تحریك الكتریكی استفاده می‌شود. در حال حاضر وسایل تحریك الكتریكی جهت استفاده در منزل ساخته شده كه به راحتی قابل استفاده بوده و باعث كمتر شدن درد مفصل و كاهش نیاز به دارو می‌شود.

استفاده از باند كشی یا زانوبند می‌تواند تا حدودی در كاهش درد مؤثر باشد.

 

منبع:دکتر بیدکی

 

آرتروز زانو

آرتروز زانو (KNEE OSTEOARTHRITIS) از عوامل شایع ایجاد درد در افراد بالاتر از چهل سال است. آرتروز مفصل زانو، شایعترین بیماری تخریبی از میان مفاصل بدن می‌ باشد. میزان ابتلا در خانم‌ها نسبت به آقایان بیشتر است.

آرتروز یک بیماری تخریبی در مفصل است که از آن به بیماری مفصلی پیشرونده یاد می‌شود. از این بیماری به نام‌های استئوآرتریت و استئوآرتروز نیز یاد می کنند. تخریب پیشرونده مفصل در جامعه ما به نام آرتروز معروف است. با توجه به اینکه بیماری با افزایش سن پیشرفت می‌کند به آرتریت پیری نیز معروف است. علاوه برسن، علل ژنتیکی و مزاجی، نوع شغل و حرفه، چاقی، عوامل هورمونی و نژاد نیز می‌ تواند در بروز این بیماری دخیل باشند.

 

مهمترین نشانه آرتروز زانو

مهمترین مشخصه آرتروز، تخریب تدریجی غضروف مفصلی است. قسمت دو انتهای هر استخوان، از غضروف که بافتی است انعطاف پذیر ساخته شده‌است. با شروع بیماری آرتروز زانو، غضروف انتهای تحتانی استخوان فمور (ران) و غضروف قسمت فوقانی استخوان درشت‌نی به تدریج دچار تغییرات تخریبی(دژنراتیو) می‌گردد. به همین ترتیب درگیری و آسیب غضروف کشکک به آرتروز این ناحیه منجر می‌شود. بنابراین آرتروز مفصل زانو در دو ناحیه تیبیوفمورال (مفصلی که بین استخوان ران و ساق ایجاد می‌شود) و مفصل کشککی- رانی می‌تواند ایجاد شود.

علت اصلی تخریب غضروف در بیماری آرتروز، عدم وجود عروق خونی جهت تغذیه این ناحیه می‌باشد و از طرفی غضروف مفصلی فاقد عصب است و به هنگام آسیب دردی حس نمی‌ شود که همین مسئله زمینه تخریب بیشتر را فراهم می ‌کند. البته تغذیه غضروف از طریق غشاء سینوویوم و حرکات مفصل انجام می‌شود.

 

عوامل زمینه ساز از نظر طب کلاسیک

عواملی که روند آرتروز زانو را تسهیل می کنند عبارتند از:

1- ضربه

2- پارگی عناصر مفصل زانو (مثلا منیسک ها، رباط ‌ها و کپسول مفصلی)

3- بیماری کندرومالاسی کشکک (نرم شدن غضروف زیر کشکک) و موارد در رفتگی مکرر آن

4- شکستگی‌ های درون مفصلی و در رفتگی ‌ها

5- وجود بیماری‌های مفصلی (همانند آرتریت روماتوئید یا بیماری عفونی در مفصل و...)

6- تغییر شکل ‌ها (دفورمیتی ها)ی مفصل زانو که عبارتنداز:

پای ضربدری ، پای پرانتزی ، خم شدن مفصل زانو

حرکت بیش از اندازه مفصل به سمت عقب یا عقب زدگی زانو(هیپراکستنشن زانو)

7- عدم کنترل فعالیت‌های روزمره که منجر به استرس بیش از اندازه به ناحیه زانو می‌گردد(مواردی چون چهار زانو نشستن، دو زانو نشستن، توالت طولانی مدت غیر فرنگی و بالا و پایین رفتن از پله‌ها به دفعات متوالی به خصوص پله‌هایی که شیب تند دارند)

8- شغل و حرفه‌ای که باعث فشار بیش ازحد به زانو می‌شود به ویژه افرادی که در طول فعالیت ‌های کاری سخت، هیچگونه استراحتی به مفاصل جهت ترمیم و احیای مجدد نمی‌دهند.

9- چاقی

10- عوامل ژنتیکی

11- بیماری استئوکندریت دیسکان

12- کیست منیسک

13- منیسک دیسکی شکل

14- بی ثباتی زانو به علت شلی رباط ها

مهمترین مشخصه آرتروز، تخریب تدریجی غضروف مفصلی است. قسمت دو انتهای هر استخوان، از غضروف که بافتی است انعطاف پذیر ساخته شده‌است. با شروع بیماری آرتروز زانو، غضروف انتهای تحتانی استخوان فمور(ران) و غضروف قسمت فوقانی استخوان درشت‌نی به تدریج دچار تغییرات تخریبی(دژنراتیو) می‌گردد. به همین ترتیب درگیری و آسیب غضروف کشکک به آرتروز این ناحیه منجر می‌شود.

علایم و نشانه‌ها

علایم و نشانه‌ های آرتروز زانو ممکن است در ارتباط با موارد زیر باشد:

- درد که با پیشرفت بیماری ایجاد می ‌شود

- تغییر وضعیت عناصر مفصلی همانند التهاب تاندون‌ها و بورس‌ها، ضخیم شدن غشاء سینوویال و درگیرشدن استخوان‌های زیر غضروف که از عوامل مهم ایجاد درد مفصل زانو می ‌باشند.

- خشکی مفصلی

- کاهش دامنه حرکتی مفصل که در مراحل پیشرفته بیماری ایجاد می‌شود.

- ضعف و آتروفی عضلات اطراف مفصل که در موارد کاهش دامنه حرکتی بوجود می‌آید.

- گاها وجود کریپتاسیون در حرکات مفصل

- گاهی تجمع مایع در مفصل(JOINT EFUSION) دیده می‌شود. وجود افیوژن در مفصل، مگر پس از فعالیت زیاد بعید است.

- دگر ریختی یا تغییر شکل در مفصل که در ارتباط با آرتروز زانو بیشتر به صورت پای پرانتزی (GENU VARUM) است.

- احتمال ایجاد کیست در ناحیه پشت مفصل که به کیست بیکر(BAKER CYST) معروف است.

 

درمان در طب کلاسیک

درمان آرتروز زانو با توجه به مشکل بیمار می تواند درارتباط با موارد زیر باشد:

1- درمان دارویی طبق نظر پزشک متخصص مربوطه

2- کاهش وزن در صورت وجود چاقی

3- کنترل فعالیت‌های روزمره (پرهیز از چهار زانو نشستن، پرهیز از دو زانو نشستن، کاهش شیب پله‌های منزل، بالا و پایین رفتن از پله‌ها به صورت یک پله - یک پله که مستلزم صبر و حوصله می‌باشد، پرهیز از وضعیت‌های ثابت که زانو در یک حالت به مدت طولانی قرار می‌گیرد و در نهایت عدم انجام حرکات جهشی- چرخشی و تند)

4- تقویت عضلات اطراف مفصل زانو. با تقویت عضلات میزان فشار روی مفاصل کاهش می‌یابد که نوع تمرین و شدت آن از طریق فیزیوتراپیست تنظیم می‌شود.

5- تحرک مفصل به صورت کنترل شده. با توجه به اینکه غضروف فاقد عروق خونی است، حرکات طبیعی نقش بسزایی در تغذیه غضروف دارد.

6- حرکات و فعالیت‌ هایی که باعث تشدید درد می‌شوند حتماً ترک شود.

7- تنظیم یک برنامه درمانی برای بیمار توسط فیزیوتراپیست به خصوص در مواردی که بیماری شدت یافته و احتمال زمین گیر شدن وجود دارد. بهتر است در موارد شدید بیماری تنظیم برنامه درمانی در ارتباط با محیط فرد صورت گیرد،

مسائلی از قبیل استفاده از تخت، تنظیم ارتفاع تخت با توجه به قد فرد و به ویژه آموزش استفاده از وسایل کمکی همانند عصا و واکر. مثلا تنظیم ارتفاع واکر با توجه به قد فرد در بسیاری از موارد، راه رفتن بیمار را تسهیل می‌ کند.

8- استفاده از زانوبند و وسایل کمکی طبق نظر متخصص مربوطه یا مشاوره با فیزیوتراپیست.

9- آب درمانی(هیدروتراپی)

10 -برنامه تمرینات هوازی

11- درمان با عمل جراحی. زمانیکه درد و مشکلات مفصل خیلی شدید است، عمل جراحی طبق نظر پزشک متخصص جراحی ارتوپد ضرورت می‌یابد.

 

از نظر طب سنتی

عامل این بیماری استفاده کردن از غذاها و دواهای شیمیایی و افراط در تحرک بخصوص فشار بر مفاصل و زانو میباشد، بین مفصلها ماده ای ژله ای مانند در انسان میباشد که این ژل حالت لغزندگی دارد و موجب هر چه راحتتر خم و راست شدن مفصل میباشد که متأسفانه با استفاده از روغنهای نباتی مایع و جامد این ژل اثر خود را از دست میدهد. در این بیماری خم و راست شدن مفاصل سخت میشود و دردی شدید متوجه بیمار می گردد و در گاهی از اوقات همراه با ورم میباشد.

بیماری آرتروز شروعی تدریجی و سیری پیشرونده دارد و سال به سال شدیدتر می شود. اولین علامت آرتروز، درد مفصل است. این درد با فعالیت بدنی بدتر شده و با استراحت بهتر می شود. هنگام بیدار شدن از خواب ، بیمار احساس می کند مفاصل او سفت شده اند و پس از 5 تا 10 دقیقه این حالت از میان می رود.

با پیشرفت بیماری آرتروز، به مرور زمان دامنه حرکات مفصل گرفتار کم و کمتر می شود و ممکن است مفصل خشک و بی حرکت شود. گاهی مایع در مفصل مبتلا به آرتروز تجمع پیدا می کند. آرتروز ستون فقرات ممکن است به نخاع یا اعصاب نخاعی فشار وارد کند و مشکلاتی را برای بیمار به وجود آورد.

 

درمان پیشنهادی آرتروز

1- اصلاح مزاج و تنظیم تغذیه تحت نظر یک پزشک طب سنتی داشته باشید

2- شربت عرق کاسنی و عسل روزی 1 لیوان میل شود

3- اسپند روزی 1 قاشق چایخوری با آب میل شود

4- صبحانه مفصل و شام سر شب و نهار نصفه میل شود

5- حجامت عام و تکرار آن دو هفته بعد

6- دمکرده گل گاوزبان شبی یک لیوان میل شود

7- نرمش و پیاده روی روزی 1 ساعت

8- دمکرده رازیانه روزی 1 لیوان میل شود در خانمها

9- ماساژ موضع درد، با روغن بادام تلخ روزی 3 مرتبه

منبع:تبیان

ساییدگی زانو و ستون فقرات شایعترین نوع آرتروز است

بیماری آرتروز شایع ترین نوع بیماری مفصلی به شمار می رود که در دو شکل اولیه ( بدون بیماری زمینه ای ) و

 ثانویه همراه با بیماریهای زمینه ای در افراد ایجاد می شود.

 افزایش سن ،‌ ضربه های ناگهانی ، ‌بیماریهای متابولیك (دیابت ، نقرس ، روماتیسم ) بیماریهای ناشناخته ،‌
پارگی مینیسك ،‌ ایجاد ضایعاتی كه خون رسانی به استخوان را مختل كند ،‌ افزایش وزن و نوع نشستن را از جمله عوامل زمینه ساز ابتلاء به این بیماری برشمرد  میزان ابتلاء به این بیماری با توجه به عوامل زمینه ای در افراد مختلف متفاوت است .

 افزایش وزن و نحوه نشستن از جمله چهار زانو یا دو زانو نشستن تأثیر مهمی در بروز آرتروز زانو دارد : وقتی زانو به طور کامل خم می شود هشت برابر وزن بدن را تحمل می کند که می توان با کاهش وزن و اصلاح روش نشستن از بروز زودهنگام آرتروز جلوگیری کرد.

 اصلاح سبک زندگی ، کاهش فشارهای غیر طبیعی به مفاصل ،رژیم غذایی مناسب حاوی ویتامین، کلسیم و پروتئین و کاهش میزان مصرف کربوهیدرات و چربی ،  تقویت عضلات نگهداری مفاصل ، کاهش وزن و انجام ورزشهای مناسب از جمله ایروبیک ، پیاده روی ، دو و شنا می توان از بروز و پیشرفت این بیماری پیشگیری کرد .

 ایجاد درد در ناحیه زانو ، تغییر وضعیت عناصرمفصلی همچون التهاب  و درگیرشدن استخوان‌های زیرغضروف، خشکی مفصلی ،‌ کاهش دامنه حرکتی ، ضعف عضلات اطراف مفصل ، گاهی تجمع مایع در مفصل را از نشانه های این بیماری برشمرد و گفت : بیماران با مراجعه به پزشک متخصص زیر پوشش دوره های درمانی دارویی و فیزیوتراپی و توصیه اصلاح سبک زندگی قرار می گیرند.

 پیاده روی با کفش مناسب و بر روی زمین هموار ، ننشستن به صورت دو زانو و چهار زانو ، استفاده ازتوالت فرنگی و تجویز داروهای ضد التهاب برای کاهش  درد و افزایش فاصله های زمانی شدت درد را از جمله راهکارهای درمانی و توصیه ای در این بیماران عنوان کرد .

 در مراحل پیشرفته که بیمار قادر به ادامه فعالیتهای روزانه خود نباشد نیز از روشهای تعویض مفصل استفاده می شود که این امر موجب کاهش درد و افزایش کیفیت زندگی بیمار میشود.
منبع :دکتر فروغ

چه ورزشی برای زانو درد خوب است ؟

برای بسیاری از كسانی كه زانو درد دارند ورزش توصیه می‌شود اما چه ورزش‌هایی برای زانوهای خراب مفید است.

ورزش هایی که برای شما مفید هستند:

شنا كردن اولین گزینه پزشكان است.شنا به جز شنای كرال پشت،برای زانوها بسیار مفید است. علاوه بر شنا می‌‌توان در قسمت كم عمق استخر قرار گرفته و به مدت 15 دقیقه در مسیر عرض استخر راه رفت.این كار موجب می‌‌شود بدون وارد آمدن فشار بر مفصل زانوی مبتلا به آرتروز، عضلات اطراف زانو تقویت شود تا وزن اندام‌های فوقانی به زانو وارد نیاید.البته امكان این ورزش همیشه مهیا نیست.دومین گزینه پیاده‌روی است.پیاده‌روی فشار زیادی بر زانوها وارد نمی‌كند. پیاده‌روی سریع،اگر قبلا آسیبی در زانوهایتان نداشته‌اید،مشكلی ندارد.اما به زانوهای معیوب آسیب می‌رساند.دوچرخه‌سواری نیز بر روی زانوها فشار زیادی وارد نمی‌كند.به‌طور كلی هرگونه فعالیتی كه فشار كمی بر زانوها وارد كند و یا فعالیت‌هایی كه در آنها شما مجبور نیستید به‌سرعت تغییر جهت بدهید،برای زانوها مشكل‌ساز نیستند.

 

ورزش هایی که برای شما مضر هستند:هر ورزشی كه مستلزم خم‌كردن شدید زانوها باشد می‌تواند به زانو صدمه بزند.اگر خم كردن به‌همراه بلندكردن وزنه باشند،فشار مضاعفی به زانوها وارد می‌كند و می‌تواند به زانو آسیب برساند.

با این تعریف فعالیت‌های ورزشی كه در آنها خم می‌شوید یا می‌پرید،مثل بسكتبال و فوتبال برای زانوها مضرند.ورزش‌هایی كه در آن حركت‌های خم‌شدن زانوها و فرودآمدن روی پاها به دفعات زیاد انجام می‌شود نیز برای زانوها مضر هستند،

تنیس،بدمینتون و فوتبال از این دسته ورزش‌ها محسوب می‌شوند.

طناب‌زدن جزء موارد استثنایی است كه به رغم پریدن آسیبی به زانو وارد نمی‌كند.ورزش‌هایی كه در آنها فرد می‌پرد،فرود می‌آید یا در حال دویدن به‌طور ناگهانی تغییر مسیر می‌دهد،فشار خیلی زیادی  روی زانوها وارد می‌كند كه ممكن است منجر به آسیب‌ به رباط‌های زانو و به‌خصوص رباط صلیبی قدامی شوند.

حتی مقادیر كم این فعالیت‌های ورزشی نیز می‌توانند باعث آسیب به غضروف یا منیسك‌های زانو كه از غضروف آن محافظت می‌كنند، بشود.توجه داشته باشید ورزشكاران حرفه‌ای با گذراندن دوران بدن سازی و تقویت عضلات پا احتمال آسیب دیدگی را كاهش می‌دهند ضمن این‌كه قبل از شروع ورزش نیز بدن خود را بطور اصولی و مناسب گرم می‌كنند، برای همین است كه میزان آسیب در آنها كمتر است، ورزشكاران آماتوریست كه مثلا فوتبال بازی می‌كنند.

 

ورزش اختصاصی

با چند ورزش می‌‌توان عضلات زانو را به طور اختصاصی تقویت كرد.یكی از این ورزش‌ها،این است كه روی زمین بنشینند و پای خود را دراز كنند و به حالتی قرار گیرند كه به مفصل‌‌شان فشاری وارد نیاید سپس به حالت در جا عضله جلوی ران خود را منقبض كنند و تا 10 شماره به همین حالت نگه دارند.می‌‌توان برای مثال،صبح سه بار،ظهر سه بار و شب هم سه بار این كار را انجام دهید. البته در روزهای ابتدایی بهتر است زیاد به اندام‌های‌شان فشار وارد نیاورید و به تدریج و به صورت هفته‌ای یك بار،شدت یا مدت تمرین را به مقدار 10 تا 20 درصد افزایش دهید.این نوع ورزش برای عضله چهار سر ران یا جلوی ران است.برای پشت ران هم می‌‌توان عضله پشت ران را منقبض كرد و به طور مشابه با تعداد و مدت گفته شده عمل كرد.

 منبع:سیمرغ

مشاهده فیلم آموزشی 

بر روی لینک زیر کلیک کنید 

آرتروسکوپی(قسمت ۲)

ساییدگی زانو و عمل جراحی

 

 

عمل جراحی که برای ساییدگی شدید زانو انجام میشود عمل تعویض مفصل است. این عمل جراحی را معمولا برای کسانی انجام میدهند که شدت ساییدگی و آرتروز زانو در آنها به حدی است که زانو درد ایشان به درمان های غیر جراحی منجمله مصرف داروهای ضد التهابی پاسخ نمیدهد. در این بیماران پزشک معالج سطوح مفصلی اطراف زانو یعنی پایین استخوان ران و بالای استخوان درشت نی را برداشته و سطوح فلزی را جایگزین آنها میکند. به این ترتیب بیمار صاحب یک مفصل مصنوعی زانو میشود.

 

برای مطالعه بیشتر در مورد عمل جراحی تعویض مفصل زانو و مباحث مربوط به آن به مقالات سایت مراجعه کنید.

 

در صورتی که بیمار درست انتخاب شود یعنی واقعا نیاز به جراحی تعویض مفصل داشته باشد و جراحی به خوبی انجام شود میتواند درد بیمار و تا حدود زیادی محدودیت حرکت و تغییر شکل زانو را برطرف کند.

 

البته عمل جراحی تعویض مفصل زانو مانند هر جراحی دیگر ممکن است با عوارضی همراه باشد گرچه احتمال این عوارض بسیار کم است. عفونت، لق شدن مفصل مصنوعی از مهمترین عوارض احتمالی این نوع عمل جراحی هستند.

 

منبع : ایران ارتوپد

استئوآرتریت زانو چگونه ایجاد میشود

استئوآرتریت یا سائیدگی زانو که به آن آرتروز زانو هم میگویند از شایعترین علل درد زانو در سنین متوسط و بالا است که در آن غضروف مفصل دچار آسیب و خوردگی میشود. این بیماری صرفنظر از درد و تورم موجب تغییر شکل و اشکال در راه رفتن هم میشود.

استئوآرتریت یا ساییدگی زانو چگونه ایجاد میشود

غضروف مفصلی لایه سفید رنگ و نرم و لغزنده ایست که روی سطح استخوان را در ناحیه مفصل میپوشاند و موجب میشود تا استخوان ها براحتی در ناحیه مفصل روی هم حرکت کرده و بلغزند. در استئوآرتریت یا سائیدگی مفصلی این لایه بتدریج ضعیف و نازک میشود. بعد از مدتی شیار هایی روی آن بوجود آمده و  سپس قسمت هایی از آن کاملا از بین رفته و تکه تکه میشود.

در نهایت ممکن است قسمتی یا تمام سطح مفصل، پوشش غضروفی خود را از دست بدهد.  بنابراین از اولین علائم این بیماری که در رادیوگرافی ساده هم دیده میشود کاهش فاصله مفصلی است به این معنی که فاصله بین انتهای پایینی استخوان ران و انتهای بالایی استخوان درشت نی که در رادیوگرافی حدود چند میلیمتر است و در واقع فضایی است که غضروف مفصلی اشغال کرده است با نازک شدن غضروف بتدریج کمتر میشود. لازم به ذکر است که غضروف مفصلی در رادیوگرافی ساده دیده نمیشود و در محل آن فضای خالی دیده میشود.

بعد از مدتی که بیماری پیشرفت میکند استخوان های دو طرف سطح مفصلی رشد میکنند و ممکن است استخوان اضافی در این محل تشکیل شود که در رادیوگرافی دیده میشوند. بتدریج لایه سینوویال Synovial Layer  که لایه تولید کننده مایع مفصلی است ملتهب شده و رشد میکند و ممکن است مقادیر زیادی مایع مفصلی تولید کند که موجب میشود زانو متورم شده و به اصطلاح آب بیاورد.

  

     

                آرتروز زانو                               زانوی سالم

 

عواملی که ممکن است موجب شوند تا احتمال ایجاد سائیدگی مفصل زانو زیاد شود

 این عوامل عبارتند از :

• توارث : بطوریکه در بعضی از خانواده ها احتمال بروز استئوآرتریت زانو زیاد است

• وزن زیاد موجب افزایش فشار روی زانو شده و احتمال سائیدگی آنرا بیشتر میکند.

• سن : با افزایش سن بیماری بیشتر و شدیدتر میشود.

• جنس : خانم های با سن بیش از پنجاه سال بیشتر در معرض این بیماری هستند.

• ضربه : ضرباتی که در حین ورزش یا آسیب هایی که بدنبال ضربات زانو ایجاد میشوند (مانند شکستگی، دررفتگی، پارگی منیسک و رباط های زانو) میتوانند در دراز مدت موجب استئوارتریت زانو شوند.

• شغل های خاص : که در آنها کارهایی مثل زانو زدن، چمباتمه زدن، راه رفتن بیش از سه کیلومتر در روز، برداشتن اشیاء سنگین تر از 25 کیلو بطور مرتب و مستمر انجام میشوند میتوانند موجب اعمال فشار زیادی روی زانو شده و احتمال بروز سائیدگی مفصل زانو را بیشتر کنند. در شغل هایی مثل کارگرانی که در خطوط تولید کار میکنند، اپراتور های کامپیوتر، هنرمندان حرکات نمایشی، کارگران کارهای سخت مثل کار در معادن یا کار در کشتی احتمال بروز این بیماری بیشتر است.

• ورزش هایی مثل فوتبال، دو استقامت و تنیس بمدت طولانی و زیاد ممکن است احتمال ایجاد استئوآرتریت زانو را زیاد کنند.

• بعضی بیماری ها مانند آرتریت چرکی، کندرومالاسی پیشرفته، دررفتگی مکرر کشکک، استئوکندریت دیسکان

منبع :ایران ارتوپد

مبتلايان به آرتروز زانو بخوانند.

از انجام دادن حرکات شدید ، ناگهانی و غیر معمول زانو خودداری کنید

. افراد مسن ( به ویژه مبتلا به آرتروز زانو ) باید از نشستن در وضعیت هایی که نیاز به خم کردن زانو دارد، نظیر چهارزانو و دو زانو نشستن ، خودداری کنند . به این افراد توصیه می شود حتی الامکان روی زانو ننشینند و برای نشستن از مبل یا صندلی راحتی استفاده کنند . 

افراد مبتلا به این درد ، باید هنگام بلند شدن از صندلی ، ابتدا دست های خود را روی دسته های صندلی قرار دهند و خود را کمی به سمت جلو بکشند ، بعد با فشار دست ها از روی صندلی بلند شوند. روزانه حداقل 30 دقیقه پیاده روی کنند . 

حتی الامکان کمتر از پلکان بالا و پایین روند ، اما در صورت نیاز به ویژه زمانی که درد زانو شدت پیدا کرده از پهلو ، از پله ها پایین یا بالا بروند . استفاده از سطوح شیب دار به جای پلکان به همه افراد به ویژه مبتلایان به درد زانو توصیه می شود .

در مواردی که آرتروز بسیار پیشرفت کرده است، بیماران مبتلا باید پشت میز نماز بخوانند . به این ترتیب که هنگام سجده ، روی صندلی بنشینند و پیشانی خود را روی میزی که مهر روی آن است قرار دهند .
ممکن است تغییر ناگهانی نوع فعالیت های روزمره ، به زانو آسیب برساند . لذا بهتر است، این تغییرات یکباره صورت نگیرد . 

همواره باید از کفشهای خوب و با اندازه مناسب استفاده کرد . از پوشیدن کفش ها ، صندل ها و دمپایی هایی که کف لغزنده دارند ، خودداری شود . همچنین از پوشیدن کفشهای سفت و خشک اجتناب شود . این کفش ها ، مانع انجام حرکات طبیعی مچ پا می شوند و زانوها را در معرض فشار ثانویه و شدید قرار می دهند .

منبع:پارسی طب

انحراف زانو منجر به آرتروز زودرس می شود

 افرادی که دارای انحراف زانو هستند در صورتی که به درمان آن نپردازند به آرتروز زود رس دچار می شوند.

کمبود کلسیم در سنین رشد ، سرماخوردگی ، روماتیسم التهابی، عیوب مادر زادی و عوامل ارثی  می تواند در انحراف زانو موثر باشد.

 

انحراف زانو معمولا  به دو شکل انحراف زانو به سمت داخل و انحراف زانوبه سمت خارج است در حالت نرمال وقتی فرد در حالت ایستاده است و دو اندام تحتانی را به هم نزدیک می کند باید زانوها و مچ پا همزمان به زانو و مچ مقابل برخورد کند .یعنی اگر دو مچ پا به هم برسد ولی زانوها هنوز فاصله داشته باشند این غیر طبیعی است و زانوی پرانتزی نامیده می شود.

 

 

وقتی صفحه رشد مفاصل به طور متعادل رشد نکند فرد به این مشکل دچار می شود لذا  قبل از بلوغ و تا زمانی که صفحه رشد هنوز بسته نشده است بهترین سن برای عمل جراحی انحراف زانو است.

 

استفاده از کفش های طبی و فیزیو تراپی بعد از بسته شدن صفحه رشد در رفع این مشکل تاثیر ندارد و نیازمند عمل جراحی است.

 

منبع : وبلاگ دکتر حسین زاده

طب فیزیکی در درمان درد زانو

در کشور ما به دلیل استفاده ی غلط از مفاصل ، شیوع بالا و سن پایین بروز آرتروز نگران کننده است و شیوع بیماری بیش از اینهاست.

ما در سرتاسر زندگی خود از مفصل زانو سوء استفاده ی زیادی می کنیم. برخی از این موارد سوء استفاده را بیشتر باز می کنیم تا به شکلی ملموس تر برایتان روشن شوند .

بالارفتن از پله :

به دلیل آپارتمان نشینی گاه اجتناب ناپذیراست که دراین صورت باید به تقویت عضلات زانو اهمیت داد .

 حمل بارهای سنگین :

حتما تاکنون  بارها کارگران حمل اثاثیه منزل را مشاهده کرده اید که چگونه باری سنگین مانند یخچال ، کولروسایر لوازم منزل را به تنهایی بر پشت خود حمل کرده و چند طبقه ساختمان را با همان وضع طی می کنند . این افراد هرچند امروز دستمزد خوبی هم دریافت کنند ، درآینده ای نه چندان دور ناچارند ده ها برابر آن را صرفت باز یابی سلامت خود از جمله زانوها کنند .

رژه نظامیان :

امروزه مراسم رژه در اغلب ارتش های غربی تعدیل ویا کلا حذف شده است . چرا که کوبیدن پاها به زمین با آن شدت ، در دراز مدت موجب بروز ناراحتی در زانوها خواهد شد .

درد زانو بسیار شایع است و 25% از افرادی که بالای 55 سال سن دارند از زانو درد مزمن شکایت دارند. تشخیص بیماری بیشتر این افراد آرتروز (استئوآرتریت) است.در 10% موارد درد شدید بوده و ناتوان کننده است بیشتر افراد فکر می کنند که زانو درد یک مشکل اجتناب ناپذیر و درمان نشدنی است که پیامد طبیعی افزایش سن است.در نتیجه برای درمان زانو درد فقط از علامت درمانی و مسکنها استفاده می کنند.

پس از چند سال که درد افزایش می یابد و مفاصل ناپایدار می شوند،ممکن است در صورتی که منعی برای جراحی وجود نداشته باشد از جراحی برای جایگزینی مفصل استفاده شود.

اما بر اساس مطالعات محققان،فعالیت فیزیکی از اجزاء درمان آرتروز زانو است و درد زانو را کاهش میدهد.اما در واقع تعداد کمی از افراد برای درمان از ورزش و فعالیت بدنی استفاده می کنند. بیماران باید برای افزایش فعالیت بدنی تشویق شوند،شروع به ورزش کردن کنند و میزان فعالیت فیزیکی خود را افزایش دهند. همه می دانند که حرکت کردن برای مفاصل مفید است.

چیزی که افراد را نگران می کند این است که فعالیت فیزیکی موجب ایجاد درد در مفاصل می شود و در عوض استراحت موجب کاهش درد می شود. اگر آموزش کافی و اطلاع رسانی درست به بیماران صورت نگیرد ممکن است افراد تصور کنند که با انجام حرکات ورزشی مفصلهایشان آسیب بیشتری می بیند و در نتیجه فعالیت بدنی را کاهش میدهند. در صورتی که چیزی که باعث آسیب دیدگی بیشتر مفاصل می شود نداشتن تحرک و فعالیت بدنی است که موجب ضعف عضلات، پوکی استخوان و خشکی مفاصل می شود.

داشتن عضلات قوی برای حفظ سلامت مفصل زانو و پیشگیری از آرتروز زانو حیاتی است.عضلات ضعیف به راحتی خسته می شوند و طرز راه رفتن فرد را تغییر می دهند. حتی ممکن است ضعف عضلات و بد راه رفتن ناشی از آن آغازکننده ی زانو درد باشد.

ورزش هایی که برای شما مفید هستند:

شنا كردن اولین گزینه پزشكان است. شنا به جز شنای كرال پشت،برای زانوها بسیار مفید است. علاوه بر شنا می‌‌توان در قسمت كم عمق استخر قرار گرفته و به مدت 15 دقیقه در مسیر عرض استخر راه رفت.این كار موجب می‌‌شود بدون وارد آمدن فشار بر مفصل زانوی مبتلا به آرتروز، عضلات اطراف زانو تقویت شود تا وزن اندام‌های فوقانی به زانو وارد نیاید. البته امكان این ورزش همیشه مهیا نیست.

دومین گزینه پیاده‌روی است.پیاده‌روی فشار زیادی بر زانوها وارد نمی‌كند. پیاده‌روی سریع، اگر قبلا آسیبی در زانوهایتان نداشته‌اید،مشكلی ندارد.اما به زانوهای معیوب آسیب می‌رساند.دوچرخه‌سواری نیز بر روی زانوها فشار زیادی وارد نمی‌كند.به‌طور كلی هرگونه فعالیتی كه فشار كمی بر زانوها وارد كند و یا فعالیت‌هایی كه در آنها شما مجبور نیستید به‌سرعت تغییر جهت بدهید،برای زانوها مشكل‌ساز نیستند.

ورزش هایی که برای شما مضر هستند:

هر ورزشی كه مستلزم خم‌ كردن شدید زانوها باشد می‌تواند به زانو صدمه بزند.اگر خم كردن به‌همراه بلندكردن وزنه باشند، فشار مضاعفی به زانوها وارد می‌كند و می‌تواند به زانو آسیب برساند.با این تعریف فعالیت‌های ورزشی كه در آنها خم می‌شوید یا می‌پرید، مثل بسكتبال و فوتبال برای زانوها مضرند.ورزش‌هایی كه در آن حركت‌های خم‌شدن زانوها و فرودآمدن روی پاها به دفعات زیاد انجام می‌شود نیز برای زانوها مضر هستند،تنیس، بدمینتون و فوتبال از این دسته ورزش‌ها محسوب می‌شوند.طناب‌زدن جزء موارد استثنایی است كه به رغم پریدن آسیبی به زانو وارد نمی‌كند.

ورزش‌هایی كه در آنها فرد می‌پرد،فرود می‌آید یا در حال دویدن به‌ طور ناگهانی تغییر مسیر می‌دهد، فشار خیلی زیادی روی زانوها وارد می‌كند كه ممكن است منجر به آسیب‌ به رباط‌ های زانو و به‌خصوص رباط صلیبی قدامی شوند.حتی مقادیر كم این فعالیت‌های ورزشی نیز می‌توانند باعث آسیب به غضروف یا منیسك‌های زانو كه از غضروف آن محافظت می‌كنند، بشود.توجه داشته باشید ورزشكاران حرفه‌ای با گذراندن دوران بدن سازی و تقویت عضلات پا احتمال آسیب دیدگی را كاهش می‌دهند ضمن این‌كه قبل از شروع ورزش نیز بدن خود را بطور اصولی و مناسب گرم می‌كنند، برای همین است كه میزان آسیب در آنها كمتر است.

 منبع : دکتر فرخانی 

وقتی زانو قفل می کند

اگر زانو در یک حرکت خاص گیر کند و با ایجاد درد دوباره باز شده و به حالت اولیه برگردد، به این حالت قفل شدن زانو می‌گویند.

---

روی زمین چهارزانو نشسته اید و ناگهان می بینید نمی توانید بلند شوید، و یا در هنگام ورزش کردن ناگهان زانویتان را نمی توانید خم کنید. انگار گیره ای پایتان را نگه داشته و نمی گذارد آن را حرکت دهید.

 

در وضعیت عادی، زانو مانند یک لولای درب عمل می کند و اگر چیزی در لولای در بگذارید، دیگر کار نمی کند و در جای خود متوقف می شود.

 

همین طور وقتی چیزی جلوی حرکت زانو را بگیرد و آن را متوقف کند،‌ می گویند زانو قفل شده است.

 

قفل شدن زانو بیشتر به حالتی اطلاق می شود که فرد نمی تواند زانوی خم شده خود را باز کند. در این حالت فرد چند دقیقه زانو را تکان داده و بعد از آن ناگهان زانو باز می شود.

 

این وضعیت معمولا به علت پارگی های وسیع منیسک  و یا وجود یک قطعه استخوانی و یا غضروفی آزاد در درون مفصل ایجاد می شود.

 

در مواجهه با چنین حالتی افراد باید به پزشک مراجعه کنند تا علت قفل شدگی مشخص شود. اگر قفل‌شدگی زانو درمان نشود، می‌تواند به مفصل  آسیب برساند.

 

 

وضعیت دیگری وجود دارد که در آن وقتی شخص مدت زیادی نشسته و بعد بلند می شود، نمی تواند سریع زانوی خود را صاف کند، چون صاف کردن سریع آن دردناک است.

 

قفل شدن کاذب زانو فقط واکنشی نسبت به درد است. ساز و کار درد نمی گذارد مفصل کاملا‌ باز یا خم شود

 

در این حال فرد به تدریج و در عرض چند ثانیه زانو را باز کرده و کمی لنگ لنگ کنان راه می رود. چند قدم که راه می رود، به تدریج درد کمتر و زانو صاف تر می شود. بعد از حدود ده بیست قدم، بیشتر درد فرد رفع شده و زانو تقریبا صاف می شود.

 

وضعیت دوم را کمتر به نام قفل شدن زانو می شناسند و علت آن معمولا مشکلات منیسک نیست. شایع ترین علل این وضعیت در افراد جوان و میانسال، کندرومالاسی  یا نرمی کشکک زانو و در افراد مسن، ساییدگی یا آرتروز زانو است.

 

درمان کندرومالاسی کشکک در اغلب موارد روش غیر جراحی و با استفاده از تقویت عضلات ران است. به ندرت درمان غیر جراحی پاسخ نداده و نیاز به عمل جراحی وجود دارد.

 

درمان آرتروز زانو هم در ابتدا با روش های غیر جراحی است و در صورت عدم پاسخ درمانی مناسب، معمولا از عمل جراحی تعویض مفصل استفاده می شود.

 

علل قفل شدن زانو

قفل شدن زانو معمولا ناشی از شکستن قطعه ای غضروف،‌ یا احتمالا قطعه ای استخوان جدا شده در نوعی التهاب استخوانی غضروفی است. این قطعه استخوان یاغضروف در حفره زانو معلق است تا زمانی که بین دو سطح مفصلی گیر بیفتد و توانایی حرکت را از زانو بگیرد.

 

گاهی این قفل شدن ناشی از نابجایی استخوان ها و ماهیچه های اطراف زانوست. ضعف ماهیچه های طرف داخل ران یا سفتی ماهیچه های طرف خارج آن می تواند به نابجایی کشکک زانو بینجامد.

 

کشکک همراه با استخوان ران از صف خود خارج شده و مانع خم کردن یا باز کردن زانو می شود. با برگشت ماهیچه ها به حالت عادی،‌ کشکک نیز به جای خود باز می گردد و حرکات زانو عادی می شود.

 

اگرچه قفل شدن زانو ممکن است با کمی استراحت برطرف شود، اما فکر نکنید درمان شده است. در مواجهه با چنین حالتی افراد باید به پزشک مراجعه کنند

 

قفل شدن کاذب زانو

قفل شدن واقعی زانو نادر است. بسیاری اوقات مثلا به دنبال یک ضربه یا جراحت، فرد نمی تواند زانویش را حرکت دهد و فکر می کند زانویش قفل شده است. اما چیزی مانع حرکت زانو نشده است. این حالت را قفل شدن کاذب زانو می گویند.

 

قفل شدن کاذب زانو فقط واکنشی نسبت به درد است. ساز و کار درد نمی گذارد مفصل کاملا‌ باز یا خم شود.

 

گاهی درد ناشی از پیچ خوردن یا ضربه، زانو را قفل می کند. گاهی نیز خشک شدن ناشی از نشستن طولانی‌مدت به یک حالت، باعث آن می شود.

 

درمان قفل شدن زانو

 

اگرچه قفل شدن زانو ممکن است با کمی استراحت برطرف شود، اما فکر نکنید درمان شده است.

 

اگر قطعه ای استخوان یا غضروف آن را به وجود آورده باشد، آسیب جدی زانو ممکن است به دنبال آن بیاید. بنابراین هر گونه محدودیت حرکات زانو باید توسط پزشک درمان شود.

 

گاهی ممکن است این اشکال با عمل جراحی برطرف شود

منبع:وبلاگ دکتر دقاق زاده