دیسک کمر و علائم آن

 بیماری دیسک کمر یکی از بیماری‌های ناتوان کننده‌ای است که متاسفانه امروزه شیوع بالایی پیدا کرده است و بسیاری افراد از ابتلا به آن رنج می‌برند. از طرفی با وجود گسترش وسیع علم پزشکی، روش‌های تشخیص و درمانی جدید و موثری برای آن پیدا نشده است و بی‌توجهی به آن و پیشرفت بیماری می‌تواند عواقب ناخوشایندی به دنبال داشته است.

 

                                                                

 

                                                               

بیماری دیسک کمر چیست؟

در حالت کلی منظور از بیماری دیسک کمر، در رفتگی با بیرون زدگی قسمت مرکزی یا هسته دیسک می‌باشد که با پارگی‌های کوچکی که به‌صورت شیارهای باریکی در اطراف آن، کم‌کم ایجاد می‌شود همراه است. این بیرون زدگی‌ها و دررفتگی‌ها روی ریشه‌های عصبی پشت این دیسک فشار می‌آورند و باعث ایجاد درد و سایر عوارض می‌شوند.

 

 عوامل ایجاد کننده بیماری دیسک کمر یا پارگی یا بیرون زدگی دیسک کمر چیست؟

در ایجاد بیماری دیسک کمر عوامل زمینه‌ای مانند ژنتیک مطرح می‌باشد ولی اصولا بیرون زدگی و پاره‌ شدن دیسک در اثر استفاده ناصحیح از مهره‌ها و طرز رفتار ناصحیحی است که افراد با بدن خود انجام می‌دهند. در حیوانات چهارپا اصولا چیزی به نام پارگی دیسک کمر نداریم و این بیماری بهایی می‌باشد که انسان برای راست ایستادنش می‌‌پردازد.

 

به علت فشاری که برآیند نیروهای وزن آدم روی مرکز ثقل وارد می‌کند و فشاری که روی آن ناحیه از مهره‌های تحتانی کمر وارد می‌شود، ستون فقرات بار بیش‌تری را نسبت به سایر قسمت‌ها تحمل می‌کند و علت این که ما بیش‌تر بیماری‌های دیسک را در این نواحی می‌بینیم همین می‌باشد. شایع‌ترین محل درگیری دیسک کمری در کشور ایران مهره‌های 4 و 5 و در کشورهای اروپایی معمولا مهره‌های 5 کمری و یکم خاجی می‌باشد و این تقاوت به علت نوع استخوان بندی می‌باشد. در ایران به طور معمول لگن‌ها برجسته‌تر هستند، ولی در اروپا لگن‌ها صاف‌تر می‌باشند.

 

 

                                                                 

 

 

پاره شدن دیسک طبق آمارهای موجود در خانم‌ها بیش‌تر است و معمولا در قسمت چپ دیده می‌شود. طرز نشستن، راه رفتن و خوابیدن و نوع بلند کردن اجسام و حمل آن‌ها در ایجاد دیسک کمر بسیار موثر می‌باشد. به عنوان مثال اگر می‌خواهیم کتابی را با خود حمل کنیم، هر چه به بدن نزدیک‌تر نگه داریم فشاری که به دیسک‌ها وارد می‌آید کم‌تر خواهد بود و هر چه دورتر نگه داریم و یا در حالت دولا شدن به سمت جلو، مخصوصا در حالت چرخش، جسم سنگینی را حمل یا جا به‌جا کنیم مانند جا به‌جایی گلدان، امکان آسیب رسیدن به به این قسمت‌ها بیش‌تر می‌یاشد.

 

بنابراین باید سعی شود از این نوع حرکات خودداری شود و اگر مجبور باشید که چیزی را از زمین بلند کنید حتما زانوها را خم کرده و با خم شدن هر دو زانو، آن جسم را کاملا نزدیک به بدنتان بردارید. حتی‌الامکان سعی کنید برای جا به‌جایی اجسام سنگین از وسایل کمکی مثل ریل، چرخ و اهرم استفاده کنید.

 

بیماری دیسک کمر بیش‌تر در چه افرادی دیده می‌شود؟ آیا ژنتیک نقش موثری در ایجاد آن دارد یا نه؟

بیماری دیسک کمر معمولا از دهه سوم به بعد ایجاد می‌شود، البته در زنان جوان، دیسک جوانی هم دیده می‌شود، ولی بسیار نادر است. قابل ذکر است که دیسک جوانی در مهره‌های کمر ایجاد نمی‌شود و در مهره‌های پشتی (قسمت بالای مهره‌های کمری) در اثر ضربه اتفاق می افتد 

و با توجه به اینکه در حدود سن20 سالگی پدیده پیر شدن برای دیسک وجود ندارد و به اصطلاح دژنره نشده است و از سن 20 سالگی به بعد کم کم آب دیسک‌ها کم می‌شود و امکان شکننده شدن آنها و ترک‌های موجود بیش‌تر می‌شود. هر چه سن بالاتر رود، احتمال پیدا شدن دیسک زیادتر می‌شود.

عوامل ژنتیکی نیز در پیدایش دیسک مطرح می‌باشد که در مواردی ممکن است تاثیرگذار باشد.

 

منبع : تبیان

حرکاتي براي کاهش بيرون زدگي ديسک

فتق ديسک( lumbar disk herniation ) به بيرون ‌زدگي ديسک ‌هاي بين مهره ‌اي از محل طبيعي خود گفته مي ‌شود. ديسک ‌ها مانند بالشتک ‌هاي ضربه‌ گير در بين مهره‌ هاي ستون فقرات قرار مي ‌گيرند. وقتي ديسکي دچار بيرون ‌زدگي شود مي ‌تواند به اعصاب اطراف خودش فشار وارد کند و باعث درد شديد شود. سقوط، تصادفات، وارد شدن کشش مداوم به کمر، بلند کردن اجسام سنگين يا چرخش ناگهاني کمر همگي مي‌ توانند باعث بيرون‌ زدگي ديسک شوند.

البته گاهي اوقات بدون آن که هيچ آسيبي به ستوان فقرات وارد شود، ديسک دچار بيرون ‌زدگي مي‌ شود. بيرون زدگي ديسک کمر باعث کمردرد، بي ‌حسي، درد و سوزن سوزن شدن پاها  و اختلال در دفع ادرار و مدفوع مي ‌شود.

بيرون ‌زدگي ديسک گردن هم با اين که درد کمتري دارد ولي مي ‌تواند باعث بي ‌حسي و گزگز در دست‌ ها شود يا ايجاد مشکلاتي در حرکت گردن نمايد. حرکات زير جهت بازتواني فتق ديسک توصيه مي ‌شوند.

حرکت اول:

به يک سمت دراز بکشيد طوري که پاها، لگن و شانه‌ ي شما در يک امتداد قرار گيرند. به ساعد خود تکيه کرده و خود را از زمين بلند کنيد، در اين حالت آرنج شما بايد درست در زير شانه قرار گيرد.

سعي کنيد 15 ثانيه در همين وضعيت باقي بمانيد و سپس به آرامي به وضعيت اول برگرديد.

اين حرکت را در طرف مقابل نيز تکرار کنيد و سعي کنيد به مرور زمان بالا ماندن را تا يک دقيقه افزايش دهيد.

حرکت دوم:

به پشت بخوابيد طوري که هر دو زانوي شما خم باشند و مچ يکي از پاهاي خود را روي زانوي پاي ديگر قرار دهيد. ران پايي که پايين قرار گرفته را با دست بگيريد و زانوي همين پا را به سينه نزديک کنيد.

در اين حالت بايد در ناحيه باسن احساس کشش کنيد.

15 تا 30 ثانيه به همين وضعيت بمانيد.

اين حرکت را 3 بار تکرار کنيد.

 

حرکت سوم:

ابتدا براي مدت 5 دقيقه روي شکم بخوابيد. اگر براي تان دشوار است مي ‌توانيد يک بالش زير شکم خود قرار دهيد. اين کار باعث مي‌ شود درد کمر يا پاي شما برطرف شود. وقتي توانستيد بدون بالش 5 دقيقه به شکم بخوابيد مي‌ توانيد مراحل بعدي را دنبال کنيد.

پس از آن که 5 دقيقه به شکم دراز کشيديد، براي 5 دقيقه ديگر در حالت درازکش به روي ساعدهاي خود تکيه کنيد. سپس مجددا براي يک دقيقه به حالت درازکش قرار بگيريد.

بعد کف دست ‌ها را به زمين فشار داده و آرنج را باز و سعي کنيد تنه ي خود را از زمين بلند کنيد. دقت کنيد که استخوان لگن نبايد از زمين بلند شود. فقط براي يک ثانيه در اين حالت بمانيد و دوباره تنه خود را روي زمين قرار دهيد. در طول اين حرکت نبايد در پاهاي خود دردي را احساس کنيد ولي احساس درد در کمر طبيعي است.

اين حرکت را 10 بار تکرار کنيد.

حرکت چهارم:

 

به حالت چهار دست و پا قرار بگيريد. عضلات شکم خود را منقبض کنيد و در همين حالت يکي از دست‌ ها و پاي مخالف را به طور همزمان از زمين بلند کنيد.

 

اين موقعيت را براي 5 ثانيه حفظ و حرکت را با دست و پاي مخالف هم تکرار کنيد.

 

اين حرکت را 10 بار تکرار کنيد.

منبع:تبیان

 

دیسک بین مهره‌ای

دیسک بین مهره‌ای
Median sagittal section of two lumbar vertebræ and their ligaments. (Intervertebral fibrocartilage labeled at center left.)
Costotransverse articulation. Seen from above. (Intervertebral fibrocartilage labeled at top center .)

یک دیسک بین مهره‌ای (به انگلیسی: Intervertebral disc)‏ به صورت بالشتک یا صفحه‌ای بین دو جسم مهره در ستون فقرات قرارمی گیرد و جذب کننده فشارهایی است که به ستون مهره‌ها وارد می‌شود. بنابراین دیسک‌های بین مهره‌ای همانند یک کمک فنر، ضربات وارده به ستون فقرات را خنثی می‌کنند.

این عناصر به هنگام اعمال فشار، قابلیت تغییر شکل داشته و بدین طریق شدت ضربات را کاهش می‌دهند. شکل اصلی دیسک‌ها زمانی که تحت فشار نباشند، کروی است؛ ولی هنگامی که در حد فاصل مهره‌ها قرارمی گیرند، تحت تاثیر فشار وارده، پهن می‌شوند و شکل تخم مرغ را به خود می‌گیرند.

دیسک‌ها در ناحیه کمری (لومبار) به علت تحرک زیاد، ارتفاع بیشتری دارند. دو دیسک بین مهره‌ای L4-L5 و L5-S1 (قسمت پایینی کمر) که از تحرک بالایی برخوردار هستند، نسبت به دیسک‌های فقرات کمری فوقانی ضخامت بیشتری دارند.

از وظایف مهم دیسک‌های بین مهره‌ای، تسهیل حرکات در ستون فقرات است که به سه صورت اصلی خم شدن (فلکسیون) صاف شدن (اکستانسیون) و چرخش طرفی (روتاسیون) انجام می‌گیرند که حرکت خم شدن ممکن است به سمت جلو یا طرفین باشد.

اجزای دیسک بین مهره‌ای

هر دیسک بین مهره‌ای شامل دو قسمت است:

• بخش مرکزی بنام هسته دیسک که نرم و آبدار است. به این قسمت، نوکلئوس پالپوزوس  می‌گویند. هسته دیسک ژله مانند و نیمه جامد بوده که حاوی مواد زیر است:
  • آب حدود 90 درصد
  • کلاژن
  • گلیکوپروتئین

هسته دیسک یک بخش قابل اتساع است. دیسک‌های بین مهره‌ای در طول روز مقداری از آب خود را از دست می‌دهند و درنتیجه کوتاهتر شده، ولی با استراحت دوباره به طول اولیه خود برمی گردند. براین اساس، ممکن است به طور طبیعی اختلاف قدی حدود 2 سانتی متر از صبح تا عصر ایجاد شود.

• بخش محیطی که هسته دیسک را دربرمی گیرد. این قسمت، حلقه فیبری یا آنولوس فیبروزوس نامیده می‌شود. بخش محیطی، حلقه‌ای فیبری غضروفی (فیبروکارتیلاژ) است.

خاصیت ارتجاعی دیسک بین مهره‌ای بستگی به کافی بودن مقدار آب موجود در هسته مرکزی و سالم بودن حلقه لیفی آن دارد.  فشارهای اعمال شده به هسته دیسک به بخش محیطی دیسک بین مهره‌ای انتقال می‌یابد. ازاین نظر، بخش محیطی در حفاظت از قسمت مرکزی نقش دارد.

آسیب دیسک بین مهره‌ای

آسیب دیسک بین مهره‌ای به علت ضربات و یا تغییرات تدریجی ناشی از افزایش سن (فرآیند پیری) اتفاق می‌افتد. ضربه‌های وارده به ستون فقرات ممکن است منجربه پارگی فیبرهای بخش محیطی گردد که نتیجه آن بیرون زدگی قسمتی از هسته دیسک است.

به بیرون زدگی هسته دیسک و آزاد شدن آن از بخش محیطی (آنولوس فیبروزوس)، فتق دیسک بین مهره‌ای می‌گویند. به دلیل تحرک زیاد در ناحیه کمری، دیسک‌های این قسمت از ستون مهره‌ها بسیار آسیب پذیر هستند. بیشترین موارد فتق دیسک بین مهره‌ای ناحیه کمری، در دیسک‌های L4-L5 و L5-S1 اتفاق می‌افتد که با فشار بر روی ریشه‌های عصبی L5 و S1 همراه می‌گردد.

ضایعه دیسک بین مهره‌ای با افزایش سن بیشتر می‌شود. فرآیند پیری ازطریق کاهش مقدار آب موجود در قسمت هسته دیسک، از خاصیت ارتجاعی آن می‌کاهد.  

همچنین خاصیت ارتجاعی بخش محیطی دیسک بین مهره‌ای که از حلقه فیبری غضروفی تشکیل شده‌است، با افزایش سن کاهش می‌یابد که در برخی از افراد ممکن است سریعتر از زمان مورد انتظار رخ دهد. کاهش خاصیت ارتجاعی بخش محیطی و مرکزی دیسک بین مهره‌ای، یک عامل مهم آسیب آن محسوب می‌گردد.

ارتباط میان حرکات دیسک و مفاصل بین مهره‌ای

نکته‌ای که باید توجه داشت این است که حرکات دیسک بین مهره‌ای در هماهنگی با مفاصل بین مهره‌ای پشتی صورت می‌گیرد. بنابراین، اختلال در حرکات هر یک از آنها، منجربه نقص عملکرد حرکتی در دیگری می‌گردد.

منبع:ویکی پدیا

آناتومی ستون فقرات - دیسک بین مهره ای

دیسک بین مهره ای Inter vertebral disc همانطور که از اسمش پیدا است به شکل یک دیسک یا یک استوانه کم ارتفاع است که بین مهره ها قرار میگیرد.

دیسک بین مهره ای مثل لاستیک قابلیت ارتجاعی و تغییر شکل دارد. آنها در واقع ضربه گیر ستون مهره هستند و موقعیکه شما میدوید یا میجهید ضربات و فشارهایی که به ستون مهره وارد میشود در دیسک ها جذب و مستهلک میشود. ارتفاع دیسک های بین مهره های بالایی کم بوده و هر چه به قسمت های پایین تر ستون فقرات میرویم ارتفاع و کلفتی دیسک بیشتر میشود. ارتفاع دیسک بطور متوسطی یک سانتیمتر است.

دیسک از دو قسمت تشکیل شده است. یک قسمت محیطی و یک قسمت مرکزی. قسمت محیطی که به آن آنولوس فیبروزوس Anulus fibrosus میگویند به شکل یک حلقه کلفت و محکم ولی قابل انعطاف مثل لاستیک است. قسمت مرکزی در داخل قسمت محیطی قرار داشته و نرم و ژله ای است. به این قسمت مرکزی نوکلئوس پولپوزوس Nucleus pulposus میگویند و خاصیت اصلی دیسک یعنی خاصیت جذب کننده شوک و ضربه بخاطر همین قسمت است.

گرچه مهره ها و دیسک بین مهره ای محکم به یکدیگر چسبیده اند ولی انعطاف دیسک بین مهره ای موجی میشود تا مهره های بالایی و پایینی آن بتوانند نسبت به هم حرکت کنند. دو مهره میتوانند نسبت به هم به طرف جلو یا عقب و یا به طرفین خم شوند و یا نسبت به هم بچرخند.
در پارگی دیسک بین مهره ای در واقع قسمت قسمتی از حلقه آنولوس فیبروزوس پاره میشود و محتویات داخلی آن یعنی نوکلئوس پولپوزوس به بیرون از آن راه پیدا میکند. به این بیرون زدگی محتویات داخلی دیسک، فتق دیسک میگویند. این بیرون زدگی میتواند به نخاع یا ریشه های عصبی فشار آورده و موجب بروز علائم سیاتیک شود.

 

از چپ به راست مراحل پاره شدن آنولوس فیبروزوس و بیرون زدگی نوکلئوس پولپوزوس دیده میشود.

 

منبع:ایران ارتوپد

تكنيك جديد در درمان ديسك كمر

 و

طي تحقيقات به عمل آمده، خوشبختانه بيماران در اين گروه از بيماري، مشكل خاصي ندارند و با بسياري از امكانات و وسايل (تشخيصي، درماني)‌ مي‌توان ضايعه را كمرنگ و تا حدي از بين برد.

پروفسور فرهاد فريد، جراح ارتوپد و فوق‌تخصص طب ورزشي و رئيس انجمن ‌GIMOS (ايران و آلمان)‌ در گفتگو با «جام‌جم» مي‌گويد: ديسك غضروفي است كه بين 2 مهره قرار گرفته است و همچون فنري از فشار مهره بالايي كمر به مهره پاييني جلوگيري به عمل مي‌آورد.

به گفته اين پزشك متخصص، ديسك در ناراحتي‌هاي مختلف به خاطر ورزش، چاقي، تصادفات، موارد مادرزادي، جابه‌جايي مهره‌ها، آرتروز و بالا بودن سن، خاصيت ارتجاعي خود را از دست مي‌دهد و مقدار آب موجود در آن كم و ارتفاعش كاهش مي‌يابد و در نتيجه دو مهره به هم نزديك مي‌شوند.

همچنين وي مي‌افزايد: اين ساختار باعث جلوگيري از افتادن ديسك در نخاع و فشار روي اعصاب و در نهايت جلوگيري از اختلال اعصاب و فلج قسمتي از عصب مي‌شود.

علائم باليني بيماري

از علائم باليني اين بيماري مي‌توان به كمردردهاي مزمني كه نزديك 55 درصد افراد جامعه را شامل مي‌شود، اشاره كرد.

به گفته اين فوق‌تخصص طب ورزشي، وقتي ديسك جلو بيفتد، باعث تنگي نخاع مي‌شود كه در برخي از مواقع منجر به پاره شدن پرده ديسك و افتادن محتويات ديسك به روي نخاع مي‌شود كه در اين حال با تكنيك‌هايي كه وجود دارد، بيمار مورد عمل جراحي قرار مي‌گيرد.

اين بيماري سن خاصي ندارد و مي‌توان زمان شروع آن را از 18 سالگي ذكر كرد. شايان ذكر است در ميان ورزشكاران، اسب‌سواران، بازيكنان فوتبال، بارفيكس، خرك، بادي بيلدينگ، كشتي و وزنه‌برداران بيش از سايرين گرفتار اين بيماري مي‌شوند.

يك تكنيك جديد

«قسمتي از جلوافتادگي‌هاي ديسك با ورزش‌هاي مختلف آب‌درماني، فيزيوتراپي، الكتروتراپي و...» قابل درمان هستند. پروفسور فريد ضمن اشاره به اين مطلب مي‌افزايد: اگر اين روش‌هاي درماني پس از 3 الي 4 ماه كارساز نباشد و كمردرد بيمار مزمن شود، بايد تصميمات ديگري براي آن انديشيده شود.

كمردردهاي شديد و گرفتاري مهره‌هاي 4 و 5 باعث فشار به عصب و كشيده‌شدن بيماري به يك پا و گاهي تا زانو و انگشتان پا از علايم محسوس در ديسك كمر است.

به گفته اين جراح ارتوپد جراحي‌هايي كه تاكنون براي بيماري ديسك صورت مي‌گيرد از طريق نخاع و يا در صورت كم‌بودن فضا، برداشتن قسمتي از مهره است كه در تكنيك‌هاي جديد درماني (همانند جايگذاري يك دكمه يا جك از پشت ستون فقرات بدون باز كردن نخاع) فاصله ايجاد شده فتق ديسك (ديسك جلوافتاده) بالاي 87 درصد، به جاي خود باز مي‌گردد كه پس از درمان آن، امكان عود بيماري بسيار كم مي‌شود.

رئيس انجمن GIMOS  مي‌افزايد: پس از گذشت 5 سال از چنين تكنيكي در درمان ديسك كمر، طي 800 عمل جراحي انجام شده، نزديك به 90 درصد از بيماران بهبود يافته‌اند، مگر اين‌كه تصادف و يا حوادث غيرمترقبه‌اي رخ بدهد.

وي يادآور مي‌شود: با عدم درمان به موقع اين بيماري به مرور زمان آب ديسك كم و كمتر مي‌شود و فتقي كه جلو افتاده، پس از گذشت زماني، پاره مي‌شود و محتويات آن به روي نخاع مي‌افتد ولي با به‌كار‌گيري تكنيك جديد در اين بيماري 90 درصد از بيماري قابل درمان مي‌شود، چرا كه در اين عمل جراحي به دو مهره و ديسك وسط آنها هيچ آسيبي وارد نمي‌شود و از آنجايي كه برش بسيار كوچك (cm 43) است، عضله و تاندون‌هاي دور مهره، متوجه آسيب‌ زيادي نمي‌شود.

آمارها نشان مي‌دهند كه پس از عمل جراحي ديسك كمر، بسياري از بيماران مجددا دچار درد كمر مي‌شوند. دكتر فريد با اشاره به اين‌كه پس از انجام عمل جراحي در واحدهاي حركتي اختلاف ايجاد مي‌شود يادآور مي‌شود؛ ممكن است در عمل‌هاي جراحي سنتي، كمردردهاي حاد از بين بروند ولي با سرد و گرم شدن هوا، خم و راست شدن و ... فرد دوباره درد را در ناحيه ديسك حس مي‌كند چرا كه اين واحد براي هميشه از بين رفته است.

بهترين توصيه

در پايان اين فوق‌تخصص طب ورزشي تصريح مي‌كند، كه با ورزش و تغذيه سالم مي‌توان از بروز چنين بيماري پيشگيري كرد، چرا كه هميشه پيشگيري بهتر از درمان است.

منبع:جام جم آنلاين

نقـش فیـزیـوتـراپـی در درمان فـتق دیسک کمـر

فتق دیسک مهره در ناحیه گردن و کمر بسیار شایع است. علت شیوع در این ۲ ناحیه نسبت ضخامت دیسک به ارتفاع مهره است. در ناحیه گردن و کمر ضخامت دیسک از جاهای دیگر مهره های پشت بیشتر است در نتیجه فضای بین مهره ها زیاد است و دامنه حرکت بالاست و مهره ها از ثبات مناسبی برخوردار نیستند. ..

 

لیگامان های طولی خلفی بلند هم وقتی به کمر می رسند ضخامتشان کم می شود. پارگی دیسک زمانی رخ می دهد که به طرف جلو یا چپ و راست خم شده ایم. در این هنگام گودی کمر کم می شود و بالطبع مهره ها آسیب پذیرتر هم می شوند. اگر دیسک به صورت فتق باشد درمان چندان مشکل نیست ولی وقتی یک تکه از دیسک کنده شود و داخل کانال بیفتد، ممکن است درمان جراحی نیز لازم باشد.

 

در فتق دیسک کمر عضلات کمری به اسپاسم فرو می روند و گودی کمر کمتر و تقریبا صاف می شود پس فیزیوتراپ باید تلاش کند تا اسپاسم عضلات را از بین ببرد. بیمار را به صورت طاق باز و روی شکم خوابانده و دست ها را در پهلو قرار می دهیم و به بیمار می گوییم نفس عمیق بکشد و نفس را در سینه نگه دارد و بعد آهسته نفس را از دهان بیرون دهد. با این تنفس عمیق و آرام شکم حرکت می کند و عضلاتی که باعث سفتی ناحیه کمر شده بودند بدون اینکه روی کمر فشار وارد آید شل می شوند.

 

به این ترتیب عضلات ناحیه کمر را به طور غیرمستقیم آزاد می کنیم. (معمولا با یک جلسه فیزیوتراپی مشکل بیمار حل می شود) در مرحله دوم به بیمار می گوییم در همان حالت خوابیده آرنج را خم کند و کف دست ها را روی زمین قرار داده، سپس به اندازه بازو بلند شود و تاکید می کنیم که عضلات لگن و ستون فقرات را وارد انقباض نکند و از ۱۰۰۱ تا ۱۰۱۰ بشمارد.

 

در مرحله بعد از بیمار می خواهیم کف دست ها را روی زمین قرار دهد و بنشیند تا گودی کمر را به ۳۰ درجه برساند. این کار را باید به طور مرتب انجام دهند. همان طور که می دانیم فتق دیسک کمر جانبی پشتی است و با فیزیوتراپی فتق را به طرف جلو می فرستیم. این اعمال کاملا بی خطر هستند. ۷۰ تا ۸۰ درصد کمردردها به راحتی درمان می شوند و نیازی به عمل جراحی ندارند.

 

اگر فتق دیسک کمر درمان نشود به درد مزمن تبدیل می شود. در نوع مزمن، بیمار دچار مشکلات روحی روانی نیز می شود و آستانه درد بیمار آنقدر پایین می آید که حتما نیاز به داروهای آرام بخش و خواب پیدا می کند. تمرین های درست فیزیوتراپ وقتی است که درد به تدریج کم شده و به طرف مرکز حرکت کند یعنی اگر درد بیمار در ناحیه پاست به زانو و سپس به کمر برسد. وخیم ترین وضعیت در تمرین های نادرست وقتی است که کمر بهبودیافته و درد پا شروع شود.

اگر درد بیمار بیش از ۳ ماه طول بکشد یعنی مزمن شده است و درمان هم به مراتب سخت تر می شود. متاسفانه بعد از ۳ ماه عضلات آتروفی شده و شاهد تغییر فرم در پا خواهیم بود.

 

منبع:پرشین پرشیا