مغناطیس درمانی چیست؟

مغناطیس درمانی تحت عنوان درمان با بیومغناطیسی نیز شناخته می شود, مغناطیس درمانی و حتی درمان با میدان مغناطیسی با استفاده از مغناطیس یا آهنرباهای سلامتی برای کمک به تسکین درد  و کاهش التهاب عضلانی مرتبط است.

برخی از مردم این اثر میدان های مغناطیسی را نتیجه وجود هموگلوبین در خون می دانند اما آن حاصل واکنش مغناطیس های سلامتی به یون های مثبت و منفی خون است که جریان خون را بهبود می بخشد و منجر به تسکین درد می شود.

بخشی از خون ما با ذرات یا یون ها (سدیم با بارالکتریکی مثبت و کلر با بارالکتریکی منفی) باردار می شوند. تصور کنید که این ذرات در حال حرکت در امتداد یک شریان بدن هستند که یک مغناطیس سلامتی (مثلا بالش یا تشک مغناطیسی) در آن منطقه قرار می گیرد, در این هنگام یون ها در داخل آن میدان مغناطیسی به حرکت درمی آیند. 

سپس یونهای منفی که در حال حرکت در جهت مخالف با یونهای مثبت هستند قطبی می شوند و یونهای مثبت را به جهات دیگر شریان می رانند.این جریان مغناطیسی کوچک به ذرات به دام افتاده اجازه می دهد که آزادانه در حرکت باشند و به مسیر اصلی جریان خون شریانی باز گردند.

منبع:وبلاگ دکتر حسین زاده

طریقه بانداژ بعد از آمپوتاسیون

 

اقدامات پرستاری قبل از جراحی :

از نظر از نظر وضعیت عصبی عملکردی اندام و بررسی فیزیکی ارزیابی می شود. وضعیت گردش خون ارزیابی می گردد. اگرعفونتی دارد برای تعیین آنتی بیوتیک کشت زخم می دهیم. مشکلات وبیماریهای مزمن شناسایی می شود تا به گونه ای تحت درمان قرار گیرد.

بيمار را از نظر روانی بررسی می کنیم و برای التیام زخم یک رژیم غذایی متعادل با پروتئین و ویتامین کافی در نظر می گیریم .

ملاحظات پرستاری: برای تسکین درد از مسکن مخدر استفاده می کنیم.

برای اسپاسم عضلانی می توان داروی ضد اسپاسم استفاده کرد. تغییر وضعیت بیمار موثر است. بيمار تا 2-3 ماه بعد درد اندام خیالی دارد، مثل خاریدن که فعال نگه داشتن بیمار به کاهش آن کمک می کند. همچنين می توان از تکنیک هایی مثل انحراف حواس استفاده کرد.

برای بهبود تصویر بدنی بايد بیمار را تشویق کرد که به اندام باقی مانده نگاه کرده و آن را لمس کند.

به او کمک می کنیم تا استقلال خود را به دست بیاورد و حقایق را بپذیرد.

اقدامات پرستاری بعد از جراحی و آماده شدن برای پروتز:

براي پیشگیری از عفونت بايد زخمها و پانسمان و درناژ بررسی شوند. علائم و مثانه های خونریزی کنترل شود و در کنار تخت بیمار تورنیکه در دسترس باشد.

اگر از گچ استفاده مي شود 48 ساعت بعد از عمل گچ برداشته شده و درن در آورده شود و زخم پانسمان شود و مجدداً گچ گرفته شود تا بیمار راه بیفتد.

بخيه ها 2 تا 4 هفته بعد از عمل برداشته شود.

اگر گچ گذاشته نشد، بلافاصله از یک جوراب استریل روی باقیمانده عضو استفاده می کنیم.

بوسیله یک بانداژ الاستیکی سفت با اعمال فشار اندام آمپوته نگهداری مي شود.

همچنين از بانداژ برای بافت نرم استفاده مي شود تا ادم کاهش یابد و عضلات باقیمانده مورد نیاز سفت و عضلاتی که نقشی برای بیمار ندارند، آتروفی شوند.

پوست را مورد مشاهده و ماساژ قرار می دهیم. بايد فعالیت بيمار به تدریج افزایش یابد تا از خستگی جلوگیری شود.

 بعد از عمل استامپ بالا نگه داشته مي شود تا از تورم آن کاسته شود.

برای جلوگیری از کنتر انکچر زانو و ران، زیر زانو و بین ران و گودی کمر بالش گذاشته مي شود.

 تعویض پانسمان و در آوردن درن 48 ساعت بعد از عمل انجام می شود.

بعد از بهبودهای عمومی بیمار دستورات لازم را برای ورزش به بیمار آموزش داده شود.

بخیه ها معمولاً 2- 4 هفته بعد از عمل کشیده مي شود.

در قطع عضو زیر زانو بايد دقت شود تا استامپ در کنار تخت و کنار صندلی چرخدار آویزان نباشد و موقع خوابیدن زانو را خم نکند.

منبع : وبلاگ دکتر بیدکی